53 JAAR HOUTVONKEN, JAN 1965-DEC 2017

De Houtvonken die u nu opengeslagen hebt is de 2756e, maar ook tevens de laatste uitgave welke in een periode van 53 jaar lang wekelijks is verschenen.

Wat u van Houtvonken moet weten.
Houtvonken verscheen 53 jaar iedere week gratis huis aan huis op 't Hout.
Mierlo-Hout omvat alle huizen met haar inwoners die gelegen zijn binnen het stroomgebied van de Goorloop in het noorden en de groenstrook tussen Brandevoort en Mierlo-Hout in het zuiden. Het achterland, het agrarisch gebied dat Brandevoort heet, viel ook onder 't Hout maar werd later ook door de gemeente Helmond geannexeerd om daar een nieuwe wijk Brandevoort te ontwikkelen.
Onze inkomsten dienen de onkosten te dekken en bestonden uit advertentieopbrengsten, bijdragen van verenigingen en instellingen en vrijwillige bijdragen van onze lezers in een jaarlijks te houden collecte. De leesbaarheid en interesse voor de inhoud hebben wij getracht vast te houden door een juiste mix na te streven in de verhouding tussen tekst en advertenties. Die verhouding is de laatste jaren zodanig verstoord dat de sterk verminderde advertentieopbrengsten ons noodzaakten per 1-1-2018 na 53 jaar Houtvonken definitief te stoppen. Binnen onze redactionele artikelen stond betrouwbaarheid door hoor en wederhoor hoog in het vaandel. Wij weten dan ook dat wij hierin serieus genomen worden door onze lezers en instanties die de inhoud van onze artikelen ter harte nemen en onze geluiden gebruiken voor diverse doeleinden. Op gepaste wijze trachten wij met een komische noot en positieve instelling bij te dragen aan de opbouw van de wijk Mierlo-Hout en daardoor ook voor de stad Helmond.
Houtvonken is een stichting op ideële grondslag zonder winstoogmerk. Alle medewerkers werken wekelijks op vrijwillige basis aan het wijkblad.

Hoe Houtvonken begon.
Mierlo-Hout, en mooier nog de veel gehoorde en gebruikte naam 't Hout, dat de naam is van het voormalige kerkdorp van de gemeente Mierlo. Een kerkdorp dat min of meer altijd al in een isolement verkeerde. Nabij en zelfs dicht tegen de grote gemeente Helmond aan gelegen begrensd door een spoorlijn. Tussen de gemeente Mierlo en haar kerkdorp 't Hout was een fysieke barrière bestaande uit het Eindhovens kanaal. De gemeentes Helmond en Mierlo waren in lang vervlogen tijden wel met 't Hout verbonden geweest door een trambaan. Maar op 't Hout waren er zeker gevoelens van 'het nergens bij horen'. De midden jaren zestig zijn in aantocht. Maar ook de annexatie van Mierlo-Hout per 1 januari 1968 zat er aan te komen. En daarover was veel te doen in het toen 1500 gezinnen tellende kerkdorp 't Hout.
Nadat in 1964 Antoon van de Ven in het kerkdorp 't Hout van de gemeente Mierlo hier tot pastoor van de St.Lucia parochie wordt benoemd, neemt hij snel een belangrijk initiatief. In november 1964 verzamelde hij een aantal mensen om zich heen met het verzoek een wekelijks blad uit te geven waarin ook de parochie haar berichten kon opnemen. De bedoeling was een hechte binding, saamhorigheidsgevoel en gemeenschapszin tot stand te brengen. Met dit initiatief was ook zeker een legitiem en goed bedoeld eigen belang van de parochie/pastoor aanwezig. Het blad moest onafhankelijk en breed toegankelijk zijn. Zeker geen kerkelijk of parochieblad, maar een blad waarin ook de pastoor in elk geval zijn parochieberichten kwijt kon. Als grote voorbeeld diende het 'Haarens klokje' dat in zijn geboorteplaats Haaren sinds 1958 werd uitgegeven. Dit boekje bracht hij vol trots met enige regelmaat mee om dat aan ons te laten zien. Hij was niet alleen de initiatiefnemer maar bleef tot zijn overlijden in 1984 een grootse ambassadeur. En dit initiatief is 53 jaar lang een goede formule gebleken.

Eerste uitgave.
Al op 17 januari 1965 kwam de 1e uitgave uit, twee weken onder de tijdelijke naam 'Eerste Contactlegger' en vervolgens in de 3e week al onder de nieuwe naam 'Houtvonken'' op 30 januari 1965. Met notariële statuten en een huishoudelijk reglement werd vormgegeven aan haar doelstelling.
De artikelen 2 (doel) en 3 (middelen) van de statuten luiden:

• Artikel 2: De stichting heeft ten doel de bevolking van de wijk Mierlo-Hout zowel op algemeen maatschappelijk als op religieus terrein voor te lichten en tracht de gemeenschapszin tussen de wijkbewoners onderling te bevorderen.

• Artikel 3: De stichting tracht haar doel te bereiken langs wettige weg en wel door het regelmatig publiceren van berichten en artikelen in een door haar uit te geven blad genaamd Houtvonken.

Deze sturing en richtlijnen zijn meer dan 50 jaar 'goed gebleven' getuige het gegeven dat het nooit nodig is gebleken hier enige wijziging of aanvulling in aan brengen.

Precies op tijd voor de annexatie.
Het kerkdorp 't Hout dat in 1884 werd gesticht, behoorde in 1965 nog tot de gemeente Mierlo. Slechts enkele jaren later werd 't Hout geannexeerd door de gemeente Helmond. Houtvonken kon dan ook de gevoeligheden van de Houtse inwoners tegen die annexatie verwoorden. Hierna zou dan ook blijken dat Houtvonken een verbindend medium was in een afgestaan kerkdorp en in een nieuwe 'grote' stad waarin men nog niet opgenomen was en men zich stuurloos voelde.

Huisvesting en hulpmiddelen.
De eerste edities werden gemaakt met behulp van een aantal schrijfmachines, eenvoudige stencilapparatuur en enkele nietmachines. Eind 1966 werd al overgegaan tot offsetdruk na aanschaf van een offsetpers.
Met deze geleende zaken en een geldlening van € 431,09 (ƒ 950,00) ging Houtvonken van start in de Odulfusschool. Geholpen door de broeders De La Salle en het personeel en leerlingen van de toenmalige huishoudschool. De leerlingen van de Odulfusschool bezorgden het wijkblad wekelijks bij de Houtse bevolking in de brievenbus. Wij vonden daar tot 28 januari 1980 gastvrij onderdak. Daarna betrokken wij onze nieuwe 'eigen' ruimte in een unit van basisschool 't Schrijverke aan de Meervalstraat waar de bibliotheek gevestigd was. Maar Mierlo-Hout blijft doorgroeien en de school heeft de ruimte zelf nodig.
In 1988 vonden we onderdak in onze huidige redactie- en opmaakruimte annex drukkerij aan de Pastoor Elsenstraat 49a. Deze locatie verleende ons de ideale ruimte voor onze vrijwilligers en o.a. papieropslag. Ook voor de distributie en in de loop van de jaren gemoderniseerd machinepark was dit een ideale ruimte.

De wekelijkse oplage en aantal pagina's.
De oplage bedroeg in 1965 1600 stuks en stijgt langzaam naar 2000 stuks in 1972. Maar dan gaat het sneller met de komst van de nieuwe wijken. In 1977 was de oplage al 2700 en in 1985 al 3000 stuks en groeide in de volgende jaren tot 5400 waarmee ook dit laatste nummer wordt afgesloten.

Werken achter de schermen.
Wat u van Houtvonken ziet is normaal gesproken alleen ons wijkblad wat wekelijks bij u op de deurmat is gevallen. Mogelijk zag u onze redactie onderweg in de wijk. Dit om verslag te doen van onder andere evenementen, jubilea, en allerlei andere zaken die plaatsvinden in onze wijk. En wellicht komt u onze koeriers tegen als zij wekelijks hun straatje weer trouw bezorgen.
Maar wat u waarschijnlijk niet van Houtvonken ziet is het werk wat op de achtergrond allemaal gedaan moest worden. Denk daarbij aan voor de hand liggende zaken als het verwerken en registreren van advertenties, het bestellen van bijvoorbeeld papier en inkt, het schrijven van redactionele artikelen, de planning van de wekelijkse uitgave, het (tegenwoordig digitaal) opmaken van teksten en advertenties, het drukken en het samenstellen van de wekelijkse uitgave tot het 'boekje' wat Houtvonken heet.
Maar er zijn uiteraard ook zaken die niet direct met de wekelijkse uitgave te maken hebben, zoals een complete boekhouding die gevoerd wordt, het digitaliseren van onze kostbare fotocollectie uit vervlogen jaren en het beheren van onze website.
Kortom: Houtvonken is net een echt bedrijf. Met een verantwoorde bedrijfsvoering, omdat we ook met exploitatiekosten en forse investeringen te maken hebben als we denken aan huisvesting, energie, papier en onze machines: digitale printers, snijmachine, vergaar- vouw- en nietmachine en vele pc's met bijbehorende licenties.
Met een prima team van vrijwilligers en geweldige bezorgers met 'een hart voor 't Hout' moeten wij nu afscheid nemen. En gelooft u ons als wij zeggen dat het ons ook pijn deed en doet.

Werken aan een hart voor 't Hout.
Houtvonken heeft zich ook sterk gemaakt en haar inzet getoond in de wijkontwikkeling vanaf de jaren tachtig. Naast de publicaties en artikelen was Houtvonken sterk vertegenwoordigd binnen een aantal organisaties. Hier mag genoemd worden het bezoeken en publiceren over de bestemmingsplannen toen op 't Hout tal van wijken werden gebouwd en de groeistad Helmond in de jaren tachtig ook hier gestalte kreeg.

Ook daar waren wij vertegenwoordigd.
Als jarenlang het verenigingsoverleg (VOM) floreerde bezochten wij al hun vergaderingen en deden daarvan verslag. Wij stonden mede aan de basis van en waren sterk vertegenwoordigd in de Werkgroep Leefbaarheid 1988. We verzorgden ook hier de publicaties en hadden de contacten met de gemeentelijke autoriteiten. Dit waren de jaren waar aandacht werd gevraagd voor de centrumontwikkelingen en de verkeers(on)veiligheid op en rond de Hoofdstraat. We vroegen en kregen de aandacht voor 't Hout bij de gemeente Helmond. En de resultaten mogen er zijn. De werkgroep ging over in de Wijkraad Mierlo-Hout en onze inbreng daarbij verslapte. Altijd zijn onze contacten met de gemeente constructief en zinvol geweest zeker daar waar we de persdienst als informatiebron nodig hadden. De trainingen van onze medewerkers en de contacten in bijeenkomsten met het Eindhovens/Helmonds Dagblad waren nuttig en vooral ook collegiaal. Onze langdurige kennis van de historie en de wijk kwam vaak van pas op tal van terreinen en bij veel verengingen en instellingen. Er waren prima contacten met ondernemers en de ondernemersvereniging.

Een aansprekend resultaat bereikt met vele vrijwilligers.
Een unieke prestatie, want zoals u ongetwijfeld weet wordt het Houtvonkenwerk volledig op vrijwillige basis en in eigen hand uitgevoerd. Elders in deze uitgave kunt u lezen over al die vrijwilligers die zich voor de gemeenschap 't Hout hebben ingezet. U ziet in beeld de groep van medewerkers en bezorgers tot en met dit laatste nummer.
In 53 jaar hebben we dat alleen maar kunnen bereiken door de tomeloze inzet van vele vrijwilligers personen die zich betrokken voelden bij de gemeenschap Mierlo-Hout. In het verleden, en dat steeds weer, week in week uit. Maar die honderden vrijwilligers hebben niet alleen voor dat resultaat gezorgd. Een globale inschatting leert ons dat het werken aan Houtvonken op gemiddeld 145 vrijwilligers uren per week kwam te staan, dus 3 medewerkers per week met een volledige baan van 36 uren. In de eerste 20 jaar was het vouwen, leggen en nieten handwerk. In de volgende decennia werd er meer geautomatiseerd en ging men konden lopen.

Wist u:

• Dat elke wekelijkse editie geheel tot stand kwam met eigen vrijwilligers zonder enige vorm van betalingen of vergoedingen aan de vrijwilligers.

• Dat we ons op geen enkele manier hebben laten (ver)leiden tot het maken van een onbetaalbaar glossy magazine. Zelfs het uitkomen in kleur in 2013 riep vragen op en bleek geen goed initiatief.

• Naast het wekelijks maken en verspreiden van Houtvonken zagen we ook nog kans om voor de wijk op non-profit basis een verenigingsgids en activiteitenkalender op te zetten. Hoewel pogingen werden ondernomen door anderen daar een commerciële versie van uit te brengen.

• Onze uitstekende advertentieprijzen die puur berekend waren op basis van materiaal en vaste kosten.

• De keuze voor een onafhankelijke plaats die Houtvonken als stichting inneemt. Met een eigen onafhankelijke redactie. Die als een team werkt met uitsluiting van persoonlijke of zakelijke belangen. Met een positief kritische blik zijn wij ook altijd een luisterend oor geweest en hebben we onze ogen de kost gegeven. Met argumenten die onderbouwd waren en met hoor en wederhoor probeerden wij
  't Hout te dienen.

• Open staan voor alle verenigingen, instellingen, ondernemers klein of groter. En aandacht voor de individuele persoon binnen een uitgebreid gebied. Dat je door deze goede opstelling niet met iedereen 'vrienden' kunt zijn mag duidelijk zijn. Zelfs tegenwerking kon daaruit voortvloeien.

• Jezelf beperkingen opleggen door geen zaken op je te nemen die je niet aan kunt. Een goed voorbeeld daarvan is om ondanks de vraag en aandrang niet in Brandevoort te gaan werken

• Met gepaste trots incasseerden wij de waardering die we voor onze duidelijkheid mochten ontvangen hoewel we er niet zaten en zitten voor het applaus.

Medewerkers Houtvonken

Wij danken u hartelijk!
Vanaf de bekendmaking in oktober dat we met Houtvonken gingen (moesten) stoppen per 1-1-2018 bereikten ons heel veel berichten. Berichten van sympathie, van ontgoocheling, van spijt en ongeloof. Sympathieke berichten die gepaard gingen met een materiële bijdrage in de vorm van iets lekkers als oprechte dank voor de inzet van al die vrijwilligers in de afgelopen 53 jaar. Berichten van individuele personen, lezers, verenigingen en instellingen. Een ijskoude onderneemster die precies even oud is als Houtvonken en zelfs in haar jeugdjaren bezorgde, bedankte ons met een leuke verrassing.
Het gaat ons te ver en hebben geen mogelijkheid om al die berichten van dankbaarheid nog op te nemen in deze laatste Houtvonken. Die sympathie, dank en bemoediging waarderen wij van harte.
Als ook wij nu een traan wegpinken, bij dit laatste nummer van Houtvonken waaraan we met zoveel energie en inzet hebben gewerkt, steunt uw bemoediging en sympathie ons op een hoog niveau. Dank daarvoor namens al die medewerkers die we in dit nummer terecht een 'ereplaatsje' hebben gegeven.
Dank u wel.

  WIJKRAAD WAS BIJ ELKAAR

Voor het laatst dit jaar en voor het allerlaatst in Huotvonken.
Er waren bijna twintig bezoekers op de vergadering van vorige week woensdag. Een behoorlijk aantal punten op de agenda en het wijkactieplan lag ter bespreking. De penningmeester legde verantwoording af over uitgave van de ongeveer € 33.000 die op de begroting stonden. Reden om deze bijeenkomst zo laat in het jaar te doen was om een zo volledig mogelijk beeld te kunnen geven van de financiën.

Wat er goed ging.
In het jeugd en jongerenwerk heeft The Cave heeft nu voldoende vrijwilligers en zijn de Minor feesten zijn een groot succes. De commissie historisch bewustzijn blijft maar borden bijplaatsen en broedt op rondleidingen. De commissie AED heeft het netwerk rond (vier van de zes apparaten zijn al gebruikt). Maatschappelijke zaken is zeer tevreden over de wekelijkse donderdagse lunch die door ORO cliënten verzorgd wordt. Er is dringend behoefte aan een tweede kok om op dinsdag nog zo'n groep op te starten. De wijkraad is positief over de samenwerking met de gemeente.

Wat ging er minder.
De commissie verkeer worstelt nog met het parkeren in het centrum waar de belangen van bewoners en ondernemers niet congruent zijn. Voor de Mierloseweg is een Salomons oplossing in de maak, een deel klinkers, een deel asfalt. Er is een wens om in de Hoofdstraat snelheid remmende maatregelen te nemen. De commissie groen klaagt over het toezicht in het Groot Goor. De commissie mantelzorg slaagde er niet in om nog meer mantelzorg te organiseren. De wijkraad bezint zich op communicatie met de wijk nu Houtvonken stopt.

Plannen.
Op het gebied van bewegen werd wellicht een te grote broek aangetrokken; een nieuwe sportaccommodatie in de Cederhoutstraat, zelfs compleet met een instructiebad! De inrichting van een speelveld in de Mahoniehoutstraat en een beweegroute voor senioren lijken wat realistischer voor de wat kortere termijn. En wat nagenoeg zeker doorgaat is de receptie op 15 juni 2018 ter gelegenheid van het zilveren jubileum van de wijkraad. En op nog wat kortere termijn: de nieuwjaarsreceptie en bekendmaking van de MierloHoutenaar op zondag 7 januari om 11.30 uur in de Geseldonk.

  DRUKKE DAGEN VOOR UNITAS

Het jaarlijks kerstconcert van Fanfare Unitas op 26 december is de afsluiting van een drukke week met diverse optredens. Op woensdag 20 december deden een aantal muzikanten in een blazersensemble mee met het kerstconcert van het koor Druzhba in de Houtse Luciakerk. Mooie, stemmige kerstliederen werden er geblazen als de twee deelnemende koren moesten wisselen op het altaar. Op kerstavond werd door dat zelfde blazersensemble de 17:00 uur mis opgeluisterd. En tenslotte werd 2017 afgesloten met muziekkorps en slagwerkgroep in een goed gevulde Geseldonk tijdens het kerstconcert. Een concert dat wat anders ging als andere jaren maar het was er niet minder om.

Geweldig was natuurlijk dat er weer opgetreden werd door een volwaardige slagwerkgroep. Deze groep is nu een jaar bezig en bestaat voornamelijk uit oud-leden van Unitas aangevuld met een aantal leerlingen. Onder leiding van Mark Kouwenhoven verzorgde ze samen met het muziekkorps de opening en verder op in het programma lieten ze nog een drietal nummers horen. Het muziekkorps wat normaal onder leiding staat van Tim Verstegen had ook te maken met een aanpassing. Door afwezigheid van Tim door ziekte hebben ze in de afgelopen weken verschillende dirigenten voor het korps gehad. En de laatste twee weken was deze vervanger Twan Cox, de dirigent die uiteindelijk ook het kerstconcert heeft gedaan. Maar die wisselingen van dirigenten had wel invloed op het programma en er werden enkele nummers niet uitgevoerd die wel op de planning stonden. Daardoor duurde het concert dit jaar iets korter maar werd er wel mooi gemusiceerd en kwamen er vele kerstliederen voorbij. Ook nieuw dit jaar was de presentatie. Die was in handen van Lenie Klaassen. Maar ook dat ging prima.

Jenny Maas 50 jaar muzikant.
Ook was er dit jaar een jubilaris. Muzikant Jenny Maas is 50 jaar actief lid van Fanfare Unitas. Zoals vicevoorzitter Marc Kerkhof aangaf is Jenny een stille kracht. Nooit op de voorgrond tredend, tenzij hij een prachtige solo maakt op zijn tenorsaxofoon. Maar wel altijd aanwezig als er wat gedaan moet worden bij Unitas. En ook zijn vrouw Jose is daarbij bijna altijd aanwezig. Zijn muzikale carrière omvat vele onderdelen van Unitas. Zo was hij lid van de Bietenrooiers, de Wooden Freetime Band en nog steeds actief bij de Stoomblazers. Ook heeft hij lang jazzmuziek geblazen en is hij een fervent platenverzamelaar. Jenny kreeg het vergulde insigne met een zirkonia opgespeld en ontving de daarbij behorende oorkonde.

  GELUKKIG NIEUWJAAR