11-07-2014 (week 28) |
50 JAAR IN HET HUWELIJKSBOOTJE
Anneke en Piet Lodewijks vieren gouden bruiloft.
In het huwelijksbootje gestapt; een uitdrukking waar wat sleet op zit. Maar niet
als je met een kapitein getrouwd bent. Anneke en Piet Lodewijks komen uit
Eindhoven, dat is niet bijzonder. Maar ze komen ook uit hetzelfde gezin en dat
is wel weer bijzonder. Toen Anneke anderhalf jaar oud was trouwde haar moeder
met de vader van Piet. Twee halve gezinnen werden toen één gezin. Hun ouders
kregen samen ook nog drie kinderen. Pas toen Anneke zestien was kwam zij er
achter hoe de familie echt in elkaar stak. Dat was even schrikken. Maar elk
nadeel heeft zijn voordeel: de broer waar zij zo goed mee kon opschieten was
geen 'echte' familie.
Toen zij achttien was trouwde ze met Piet. Piet bevoer de
wereldzeeën. Begonnen als lichtmatroos heeft hij het middels studie tot kapitein
gebracht. Wereldwijd transporteren van gas, hout, handelsgoederen en zelfs geld
en goudstaven. Dat is niet zonder risico; kapers in de Indische Oceaan (er was
altijd veel contant geld aan boord voor het bunkeren van olie en voor proviand)
of mist op de Noordelijke IJszee (de kapitein staat dan 24 uur op de brug, hij
is immers verantwoordelijk voor schip, bemanning en lading). Vierenveertig jaar
heeft hij gevaren waarvan dertig jaar als kapitein. Toen hij vijfentwintig jaar
kapitein was is hij onderscheiden tot Ridder in de orde van Oranje Nassau.
Contact met thuis, er waren inmiddels twee dochters en het gezin was vanwege de
woning in 1975 van Eindhoven naar de Makreelstraat verhuisd, verliep destijds
via Scheveningen Radio. Er luistert dan altijd iemand mee want na elke zin moet
je 'over' zeggen en wordt de verbinding omgezet. Na vier maanden op zee was Piet
dan twee maanden thuis. Maar vrouw en kinderen gingen ook wel eens mee in de
vakanties. Er werd dan soms zelfs een zwembad gemaakt aan boord en ze moesten
ook mee doen met oefeningen die te maken hadden met brand of schipbreuk. Anneke
heeft naast haar gezin, dat ze steeds vier maanden alleen moest runnen, ook
zeventwintig jaar bij Peuterspeelzaal Kiekeboe gewerkt. Zolang, dat soms zelfs
'de peuters van toen' hun eigen peuters kwamen brengen. Ook heeft ze jarenlang
voor haar kleinkinderen gezorgd als haar dochters moesten werken. En zoals de
lezer weet bestaat Houtvonken bij de gratie van vrijwilligers, Anneke was er
daar een van; jarenlang had ze een 'loopbaan' als Houtvonkenkoerier. De wil is
er wel, maar de benen willen niet meer zo, daarom is ze onlangs met dit werk
moeten ophouden. Hun grote hobby, de kleinkinderen, leidde er toe dat Piet
stopte met werken. Maar ze houden ook van lezen en vakanties, waarbij Anneke
niet zo ver hoeft en het voor Piet niet ver genoeg kan zijn. De trouwdag is 10
juli, maar het feest wordt zondag 13 juli thuis in de Makreelstraat gevierd.
Wij wensen de familie een heel plezierige dag toe.
BEZORGERS OPNIEUW BEDANKT
Een komt zelden alleen.
Onze uitgave van vorige week was bijna handgemaakt, beter gezegd, een met
mensenhanden afgewerkte oplage. Want toen er vorige week nog ruim 4.000
Houtvonken gelegd, geniet en gevouwen moesten worden, haperde onze
brocheerstraat. Een paar weken eerder hadden we ook al even mechanische
problemen.Een nietig, speldenknop grote cel, die signalen doorgeeft aan de
machine om te nieten was de oorzaak van het weigeren van diensten. En dan merk
je dat die cel, dat oog, niet nietig is. Dat oog ontregelt alles, als dat oog
het niet meer ziet zitten. Maar dan komen onze trouwe bezorgers die meteen
aanvoelen dat de handen uit de mouwen moeten en ze pakken aan. En samen met onze
opgetrommelde medewerkers wordt de klus, het 'ouderwets' met de hand verzamelen,
binnen een paar uur geklaard. Bijna niemand, alleen de noeste werkers, merkt
iets van de storing en Houtvonken valt toch weer op tijd in de brievenbus.
Dank je wel voor jullie inzet.
11-07-2014 (week 28) |