40 JAAR ROWANS MIERLO-HOUT

Op 14 september aanstaande is het precies veertig jaar geleden dat de eerste rowanafdeling tot RA 259 werd geïnstalleerd. Een feit wat de eerste leden in september met elkaar gaan vieren. Op 14 september 1973 werd Scouting Mierlo-Hout uitgebreid met een rowan afdeling. Omdat er op dat moment 258 rowanafdelingen bestonden in Nederland, werd die van Mierlo-Hout nr. 259.

Ongeveer anderhalf jaar eerder werden door Harrie Löring en Jos Bollen, toen verkennersleiders, de zeven oudste verkenners gevraagd of er interesse was om rowans te gaan draaien. Die was er wel en dus volgde een proefjaar . Een klein leegstaand lokaaltje in de jeugdboerderij aan de Koeveldsestraat werd omgebouwd, met wat oude spullen, tot een gezellige groepsruimte. Werd eerst nog veel voor hen gedaan, nu moesten zij laten zien dat ze het zelf konden, zelf programma's maken, beslissingen nemen, plannen maken en uitvoeren.
Iedere vrijdagavond werd er groep gedraaid, een fanatiek clubje waarbij de stemming er vanaf het begin goed inzat.
De groep groeide geleidelijk van 7 naar 12 rowans. Na wat probeerweekendjes met de tent hier in de buurt, volgde het eerste kamp. Dat speelde zich af in het Limburgse Well op een hoekje van het verkennerskampterrein, daar hadden zij hun tent opgezet en keuken ingericht. Er werd een actief en leuk programma gedraaid, het werd dan ook een geslaagd kamp.
Na dit kamp was het duidelijk, er kon geïnstalleerd worden, want dat deze rowans doorgingen stond vast. Contacten werden gelegd met Scouting Nederland, ouders uitgenodigd, programma gemaakt, en onder het toeziend oog van Kapelaan Geubbels werd in het toenmalige verkennerslokaal de groep officieel geïnstalleerd tot RA 259 door de Hr. Henk Fischer van Scouting Nederland.

Ook werd er op advies van Theo van Kraaij, begonnen met oud papier ophalen. Theo in de vrachtwagen en de rowans er achter aan en dat iedere 2 weken in een deel van Mierlo-Hout. Van de inkomsten werd onder ander kampmateriaal aangeschaft. Maar ook door de oud papieractie werd een nieuwe traditie geboren, jaarlijks op zomerkamp naar het buitenland.
Het eerste buitenlandse kamp was in Widdau (Duitsland) onder de rook van Monschau, waar de rowans op de fiets naar toe gingen. Aan rivier de Ruhr werd het kamp opgeslagen en een fantastisch programma afgewerkt. Zo zagen we in 1974 in een café in Hammer het Nederlands elftal helaas verliezen van Duitsland. Een brug werd gepionierd over de Ruhr, die feestelijk geopend werd met champagne en het Wilhelmus, maar enkele dagen later na behoorlijke regenval werd deze bij hoogwater weer geheel vernield. Een driedaagse hike door de Eifel werd nog afgewerkt voordat de 125 kilometer lange fietstocht naar huis weer werd gemaakt. Vele zaken werden ondernomen en beleefd in die tijd, met samenwerking en doorzettingsvermogen, met humor en passie werden al die uitdagende activiteiten ondernomen.
Helaas is een van de eerste leden te vroeg overleden. Cor Fransen verongelukte in 1977 op de spoorwegovergang in de Slegersstraat. Wat de rowans altijd bij zal blijven is de indrukwekkende dag van zijn begrafenis. Zijn kist werd gedragen door de rowans die ook de begrafenis intens begeleidden.
Die rowans van veertig jaar terug, zijn de 55-ers van nu. Zij gingen met het 25-jarig bestaan terug naar Widdau maar toen wel met de auto. Voor een weekend op voor hen historische grond maar uiteraard wel slapend in de tent. Het 40-jarig bestaan konden zij in hun ogen toch niet zomaar voorbij laten gaan. Zo werd door enkele oud-leden het initiatief genomen om nogmaals iets te ondernemen. Alle rowans die er in Widdau bij waren moesten worden gezocht. En de meesten waren vlug gevonden en andere leverden meer werk op. Jos Bollen werd in België gevonden en Jos Vogelzang in Australië.
Begin dit jaar werd een samenkomst belegd en een plan gemaakt om nog een keer iets geks te ondernemen. Een barbecue moest er komen en wel op een tijdstip dat iedereen erbij kon zijn. Ook de oude rowans uit het buitenland. Zo werd 4 mei 2013 de dag waarop het feest van herkenning plaatsvond. Oude dia's werden gedraaid en de oude verhalen werden verteld. Maar een hoogtepunt gaan die veteranen op 28 september 2013, iets meer dan 40 jaar later nog een keer beleven. En dit keer niet op de fiets of met de auto maar met het vliegtuig, niet in een tent, maar in een prachtig hotel in Madrid. We gaan nogmaals een weekend op 'verkenning' tijdens deze citytrip. Daar waar we onze protheses nu in een bakske met water voor de spiegel in de badkamer kunnen zetten en onze haarstukskes in een hoekske windstil weg kunnen hangen.
Johan, Jos, Harrie, Jean, Andre, Peter J., Peter v.d. K., Eric, Pieter, Hans, Rinie, Hein, Frans v.d. V., Frans V.
Ben op tijd want het vliegtuig wacht niet.

    IS ER AL BIJ U AANGEBELD?

Laat ze niet alleen sleuren maar ook een keer beuren. Als u deze Houtvonken leest, alweer het 37e nummer van dit jaar, dan is er misschien al bij u aangebeld om het envelopje met uw vrijwillige bijdrage op te halen. Dan hebt u mogelijk al uw waardering voor dit gratis medium al laten blijken. Mocht dat nog niet zo zijn dan komt de bezorger die wekelijks de Houtvonken bij u brengt vast nog langs. Mag die bezorger u dan één keer per jaar een momentje storen om het envelopje bij u op te halen? Dit in ruil voor die 52 keer dat die bezorger de Houtvonken in uw brievenbus deponeert. Ook die bezorgers die bij u aanbellen zijn vrijwilligers en die wilt u vast niet teleur stellen. Laat ze dus niet een heel jaar sleuren maar slechts een keer beuren. In de brievenbus. Mocht de bezorger u missen of bent u niet thuis dan kunt u het envelopje ook in de Houtvonken-brievenbus deponeren aan de Pastoor Elsenstraat 49. Die brievenbus staat aan de straat nabij onze werkruimte. De brievenbus wordt dagelijks meerdere keren gelicht zodat uw bijdrage goed terecht komt. Doneren per bank. Wij weten dat er jaarlijks een aantal lezers zijn die hun bijdrage willen overmaken. Ook dat is geen enkel probleem want u kunt doneren op NL04INGB0000850250 OF NL31RABO0123801567 Wij danken u bij voorbaat voor uw vrijwillige bijdrage.

    TERUG IN DE TIJD: 1988 [9, SLOT]

Snookeren.
Snookertown 'Helmond' werd op 14 oktober 1988 geopend. De voormalige tennis en sporthal aan de Hoofdstraat was omgebouwd tot een waar biljartpaleis. Met 20 zogenaamde snookerbiljarts kwam ook hier vanuit Engeland en België het populaire snookeren in opmars.

(Archief Houtvonken 1988)

Club van 111
Carnavalsverenging De Houtse Kluppels richtte de Club van 111 op. Het moest een club worden van trouwe bezoekers en andere geïnteresseerden waarvoor men iets extra's wilde doen. Een jaarlijkse onderscheiding met jaarplaatje en gratis entree met echtgenote tot een aantal Kluppelfestiviteiten. En dat voor slechts 111 echte Hollandse guldens.

Basisschool De Zeester (nu 't Baken).
De Zeester één school, één gebouw luidde de kop boven het artikel over samenvoeging van scholen. Misschien was u er wel bij als leerling, onderwijskracht, bestuur of ouder. Vol trots, lopend over de Zeesterbrug onder triomfbogen door en binnengeschoven over een glijbaan kwamen ze hun nieuwe school binnen. Klassen verdwenen en groepen deden hun intrede. De naam kleuterschool en lagere school werd samengevoegd tot een naam, het basisonderwijs.

Knelpuntenrapport.
Op 15 december 1988 werd aan de gemeente in de persoon van wethouder Sjef Jonkers het rapport van de werkgroep Leefbaarheid 1988 overhandigd. Uit de daarin geformuleerde knelpunten en doelstellingen kwam een aantal specifieke onderdelen naar voren zoals de winkelproblematiek, de parkeerproblemen en de veel te drukke Hoofdstraat.

(Archief Houtvonken 1988)

Alle aandacht zou te veel gericht zijn op het Helmondse centrum en niet op de wijken. Een misser van de eerste orde was de mislukte opzet van een winkelcentrum met 100 gratis parkeerplaatsen in en rond de gebouwen van Janssen & Fritsen. Jaren later zal toch op die plaats een nieuw winkelcentrum gebouwd worden. Ondanks andere plannen en vooral wilde ideeën zoals een winkelcentrum rond de voorstadhalte.'De gemeente had lucht gekregen van de onvrede, de wensen en verlangens van 't Hout en staande de vergadering zei wethouder Jonkers dat ook de gemeente een knelpuntennota had opgesteld welke in januari 2013 zou verschijnen. Het rapport van de Werkgroep Leefbaarheid '88 alsook de bijeenkomst werd als positief en vooral ook constructief ervaren.

    WERKEN AAN DE GOORLOOPZONE

Kent u de kamsalamander, de heikikker en het bermpje?
Er wordt hard gewerkt aan de vernieuwde inrichting van de Goorloopzone. Een beekdal dat uniek is omdat het dwars door een stedelijk gebied loopt. En direct een ecologische verbinding vormt tussen het Groot Goor en de Warande. Langs deze zone reikt natuur en landschap tot ver in de bebouwing van Mierlo-Hout, Helmond-West, Stiphout en Oranjebuurt. De ontwikkeling van dit gebied past tevens in de herstructurering van Helmond-West. Waterberging en de aanleg van een ecologische verbinding in samenhang met recreatieve gebieden moeten het geheel tot een mooi en waardevol gebied maken.

Wij zagen de inrichting van de ecopassage, in het nog gapend gat in de Heeklaan, waar de basis op dit moment gelegd is. Hier zijn de oevers van de Goorloop al voorzien van stevig met staalkabels verankerde boomstronken en verharde passages. Het water van de Goorloop stroomt tussen de vernieuwde passages. Voor onder andere de Heikikker, de Kamsalamander, de Bunzing en het Bermpje (vissoort) waren de voormalige duikerpassages niet te nemen. Met de herinrichting van de Goorloopzone, die een lengte heeft van 1,8 kilometer kunnen de diverse diersoorten van het Groot Goor naar de Warande en omgekeerd. Het totale project waarin diverse overheden en waterschappen participeren is begroot op 17 miljoen euro.