ONTHULLING OORLOGSMONUMENT

Mierlo-Hout heeft na 67 jaar ook haar oorlogsmonument.
Ook Mierlo-Hout bleef in de oorlogsjaren van 1940-1945 niet gespaard van enig oorlogsgeweld.

Mierlo-Hout in de oorlogsjaren.
Het begon al in mei 1939 toen het Unitas gebouw en later ook de scholen werden gevorderd voor de huisvesting van manschappen en legerleiding. Ook werden in augustus en september van dat jaar een aantal mannen opgeroepen om naar hun mobilisatieadres te gaan. Op 10 mei 1940 brak de oorlog uit en al op 11 mei 1940 trokken Duitse troepen ook Mierlo-Hout binnen. Omdat geen tegenstand geboden werd verliep die invasie zonder gevechten en was er geen schade.

Schade werd wel aangericht toen in die nacht van 11 mei 1940 een bom viel op de Schutsboom. Ook hier geen slachtoffers maar wel materiële schade. Helaas vielen er doden te betreuren en was er veel materiële schade toen er in de nacht van 23/24 mei 1940 een bom viel op de hoek van de Houtse Parallelweg en de Kardinaal van Enckevoirtstraat. In het verslag van de Zuid-Willemsvaart wordt melding gemaakt van vier dode mannen en een zwaar gewonde vrouw. Het betrof hier J. Spoormakers, F. van de Kimmenade en J. Smits die daar stonden te praten en naar de vliegtuigen te staren.

A. Heldens die in een van de getroffen woningen lag te slapen was ook vrijwel op slag dood en zijn echtgenote raakte zwaar gewond. Na een aantal rustige jaren werd op 28 augustus 1944 op de Helmondseweg, de huidige Mierloseweg, net over het spoor weer een bom gegooid. Drie huizen werden totaal vernield en in de omgeving werden huizen zwaar beschadigd. Hierbij vielen slechts enkele gewonden te betreuren. Het is 1 september 1944 als de Engelsen een bomaanval doen op een goederentrein tussen de overweg van de Mierloseweg en de eerstvolgende overweg in Helmond. Helaas vielen hierbij twee doden te betreuren. Het betrof hier de 20 jarige Henriette van Wetten en haar broertje Wim van 7 jaar die daar tussen de huizen dekking zochten.
Toen de Duitsers zich in juni 1944 moesten terugtrekken was het in Mierlo-Hout wachten tot 21 september 1944 op de bevrijding. Er was weer strijd toen de Engelsen op die dag de aanval op Mierlo-Hout inzette om de Duitsers te verdrijven. Een strijd die fel en heftig was met bange nachten. Een deel van de inwoners waren gevlucht. Er waren granaat inslagen en er werden huizen in brand geschoten waaronder de boerderijen van Vervoort en Raijmakers aan de Hoofdstraat. Nabij de overweg werd zwaar gevochten en naast veel beschadigde gebouwen gingen ook twee spoorwachterhuisjes in vlammen op. Rond die bevrijding vielen nog meer slachtoffers, ondermeer in de persoon van Jan van Berlo die door een granaatscherf werd getroffen. Zijn vrouw werd zwaar gewond. Ook Frans Cornuyt overleefde de graatscherven niet evenals de pas 10 jaar oude Marinus Raaijmakers. Met hier en daar nog wat bomaanvallen, onder andere een zware bom in de buurt van de Pastoor Elsenstraat, wachtte ook Mierlo-Hout op de definitieve bevrijding van Nederland. Het 'normale' leven werd opgepakt en de schade hersteld hoewel ook de bevolking van Mierlo-Hout nog jarenlang werd achtervolgd door die verschrikkelijke oorlogsjaren. Los van het onuitwisbare leed door het verlies van de oorlogsslachtoffers.

Oorlogsmonument
Een werkgroep van de Wijkraad Mierlo-Hout heeft zich beijverd om te komen tot een monument en een gedachtenisplaats.
In de hoek van de spoorwegkruising en wel op het plantsoentje van de Hoofdstraat-Houtse Parallelweg. De in zogenaamd cortenstaal uitgevoerde gevelplaat symboliseert met grote schuurdeuren, waarvan een helft geopend, de schuurdeuren van een tegenover gelegen boerderij.

Tijdens een zwaar vuurgevecht in september 1944 zocht een zwaar gewonde soldaat, de 20 jarige luitenant Jonh Bruce, dekking, door in die openstaande schuur dekking te zoeken. Maar zijn verwondingen waren zo heftig dat hij daar in die schuur overleed.
Het monument is een al jaren levend initiatief dat nu door de commissie historisch bewustzijn van Wijkraad Mierlo-Hout is uitgewerkt. Het is gefinancierd met onder andere een bijdrage van de Wijkraad, de te verdelen 'Vogelaargelden', de gemeente Helmond en diverse sponsoren.
In eerste aanleg zou het beeld kunnen ontstaan dat het monument zich slechts toespitst op de oorlogshandelingen op die plek in Mierlo-Hout waar het monument ook is neergezet. Maar zoals uit de omschreven oorlogshandeling blijkt zijn er in Mierlo-Hout in totaal negen Houtenaren omgekomen op verschillende plaatsen. Het was dan ook goed om tijdens de onthulling te horen dat de namen van alle omgekomen oorlogsslachtoffers nog een plaats zullen krijgen op het monument.

Officiële onthulling.
Er was veel belangstelling voor de onthulling van het monument. Om half zeven trok een lange colonne van legervoertuigen uit de oorlogsjaren van 40-45 over de Hoofdstraat. Compleet met bemanning in authentieke uniformen. Die colonne, van War Wheels, werd begeleid en voorafgegaan door Fanfare Unitas.

Namens de gemeente waren de wethouders Jan van den Heuvel en Margreet de Leeuw aanwezig. Zij legden namens de gemeente een krans ter herdenking van alle gevallenen. Wethouder van den Heuvel had waardering in zijn woorden voor het initiatief om tot een monument te komen. Hij memoreerde aan de gewelddadigheden van de oorlogsjaren in contrast tot huidige menselijke verhoudingen binnen vrede en verdraagzaamheid. Het monument werd door pastoor van de Laar ingezegend. Van de op 22 september 1944 omgekomen luitenant John Bruce waren, Dave Bateman, Martial Rose en Sue Best, drie familieleden uit Engeland aanwezig. De 91 jarige Houtenaar Gerrit Meulendijks droeg een gedicht voor en dat geheel uit het blote hoofd.
Tijdens het spelen van de 'Last Post' werd een minuut stilte in achtgenomen en speelde de fanfare het Nederlandse en Engelse volkslied.

Klik hier voor de fotogalerij met meer foto's...