MIERLOHOUTENAAR 2015

Namens het bestuur van de Wijkraad wenste Jan Drouen allen een voorspoedig 2016 toe. Hij heette iedereen, maar speciaal de genomineerden en de MierloHoutenaar 2013 en 2014 (Jan van Rest en Jaques Smeulders) en wijkwethouder Frans Stienen, juryvoorzitter, van harte welkom. Hij stond even stil bij het overlijden van Toon van de Kam, iemand die zich altijd op de achtergrond dienstbaar opstelde. Hij werd postuum tot 'MierloHoutenaar' benoemd. Zijn vrouw Riet nam het kunstwerkje in ontvangst.
Hoe was het ook al weer? De verkiezing van de MierloHoutenaar is gestart om stil te staan bij de vele vrijwilligers die zich inzetten voor de leefbaarheid in de wijk. Een jury, bestaande uit wethouder Frans Stienen, Pastoor van de Laar, Henk van de Westerlo, Joke van Eemeren en Jan Drouen heeft de nominaties beoordeeld. Dit jaar waren genomineerd de Jeugddisco, de Scouting, Zij-actief bij de groeperingen en bij de 'individuelen' Chris van der Heijden, Ingrid van Hoof-Raymakers, Piet Raaijmakers, Berry Smits, René Baggermans en Reggie Spoormakers. Na het opsommen van de verdiensten van alle genomineerden werd Scouting Mierlo-Hout uitgeroepen tot Houtse Groepering van het jaar 2015. Mevrouw Ingrid van Hoof werd uitgeroepen tot MierloHoutenaar 2015. Naast een prijs en het kunstwerkje mag zij € 500,00 beschikbaar stellen aan een groepering binnen de wijk. Alle genomineerden kregen een geschenk en Chris van der Heijden en Reggie Spoormakers mogen € 250,00 verdelen over de wijk.

In zijn nieuwjaarstoespraak wist de voorzitter ook te melden dat in februari de commissie 'de Reikende Hand' een begin zal maken met de opvang van licht dementerenden in de Geseldonk. En dat op 16 februari het college van B&W de wijk zal bezoeken.
Wijkwethouder Frans Stienen sprak daarna onder andere over 'barmhartigheid'. Wat voor elkaar over hebben, anders wordt de wereld zo klein als je ouder wordt en wat meer afhankelijk van anderen. En die afhankelijkheid is er ook bij jongeren: 1600 jongeren in Helmond krijgen ondersteuning van de stichting Leergeld. Leergeld wil voorkomen dat schoolgaande kinderen uit minima gezinnen ten gevolge van armoede, niet kunnen deelnemen aan het sociaal maatschappelijk leven op school en daarbuiten. Als zij niet kunnen deelnemen dreigt voor hen sociale uitsluiting. Dat is slecht voor de betrokken kinderen en slecht voor de samenleving. Deze uitsluiting dreigt omdat zij vanuit de inkomenssituatie van het gezin waarin zij opgroeien niet kunnen deelnemen aan activiteiten zoals sport, muziek, dans, scouting en schoolreisjes. In dat kader noemde de wethouder de naam van Theo van Mullekom die dit jaar voor de 10e keer een verwenweekend organiseerde voor gezinnen die het moeilijk hebben. Dat leverde hem een nominatie voor Brabander van het jaar op. Op het gebied van ruimtelijke ordening wist de wethouder nog te vertellen dat dit jaar dan eindelijk een begin wordt gemaakt met de Mierloseweg. En dat er ook weer wordt gedacht over het lege stuk tegenover de Houtse Bazaar. Parkeren, onderdoorgang of woningbouw. Dat laatste zal wel niet het geval zijn. Hij keek ook uit naar de ontwikkeling op het terrein van Munsters Staalbouw. Tot slot overhandigde de wethouder niet één maar drie gemeentevlaggen aan Henk van de Westerlo die daar al zo vaak om gevraagd had. De versleten vlag bij de rotonde kan nu vervangen worden en de reservevlaggen kunnen in de kast.

    TERUGBLIK OP 50 JAAR 'T HOUT

Een voor allen en allen voor een.
Met deze eerste uitgave van Houtvonken in 2016 sluiten wij 50 jaar Houtvonken af. Wij mochten die periode afsluiten met een Koninklijke erkenning voor ons werk en betrokkenheid in 50 jaar vrijwilligerswerk.
Onze redactie heeft in 53 nummers van de 51e jaargang 50 jaar Houtvonken per jaar doorgespit. Een hels karwei voor onze redactie maar zeker meer dan de moeite waard. De moeite waard omdat we zo veel fantastische en aardige reacties kregen van onze lezers. De moeite waard omdat er een duidelijk beeld ontstond van ruim 80 jaar het kerkdorp 't Hout van de gemeente Mierlo. En vervolgens 47 jaar 't Hout stadswijk van de gemeente Helmond.
En die eerste periode hebben we voornamelijk vanuit overlevering en geschiedschrijving. Maar die laatste 50 jaar daar waren we getuige van en hebben dat in Houtvonken opgetekend. Een periode na de annexatie welke velen van ons beleefd hebben omdat ze hier al woonden, geboren werden en opgroeiden of hier hun werk en dagelijkse bezigheden uitoefenden. Maar ook hier lid was van een vereniging of club of aangesloten was bij de parochie. Maar ook bijna 50 jaren die volgden met vaak ingrijpende veranderingen.

Annexatie per 1 januari 1968.
De gemeente Helmond groeide met Stiphout (dat een zelfstandige gemeente was) en Brouwhuis (deel uitmakend van de gemeente Bakel). En van de gemeente Mierlo werd 't Hout ingelijfd.

Helmond groeistad.
Als Helmond eind jaren zeventig tot groeistad wordt uitgeroepen moeten er vanaf 1980 tot 1990 10.000 huizen worden gebouwd. Dat voornamelijk in Rijpelberg en Brouwhuis. Maar als daar stagnatie optreedt in verband met grondverwerving komt 't Hout in beeld waar de gemeente een ruime hoeveelheid bouwgrond in voorraad heeft. En er werd erg veel gebouwd zonder dat de infrastructuur aangepast werd. De Hoofdstraat met haar lintbebouwing was te druk en te gevaarlijk. 't Hout kende groeistuipen, had onvoldoende winkels en had geen centrum maar wel steeds meer inwoners.

Werkgroep Leefbaarheid '88.
Tegen het einde van de groeistadperiode werd, uit ongenoegen van te weinig aandacht voor de wijk Mierlo-Hout, vanuit het verenigingsoverleg de Werkgroep Leefbaarheid '88 opgericht. Deze voorloper van de huidige wijkraad nam stelling tegen de achtergestelde positie van de wijk. Met knelpuntennota's en stevige maar opbouwende kritiek, maar vooral ook druk vanuit de werkgroep. En hoewel het nog jaren duurde vond men gehoor bij de gemeente, kwamen er winkelcentra, een centrumplein en een heringerichte Hoofdstraat.
En hoewel Mierlo-Hout scherp moet blijven naar de plaatselijke overheid heeft het een grote vooruitgang geboekt. Dit alles werd in die tijd bereikt in gezamenlijkheid en druk bezochte bijeenkomsten en dus gedragen door de wijk. Hier was dus sprake van het echte verenigingsoverleg.

Vergrijzing.
Punt van zorg is dat onze wijk te maken heeft met meer vergrijzing dan de andere, jongere, Helmondse wijken. En als gevolg van de vergrijzing, gecombineerd met een terugtredende overheid binnen hulp en gezondheidszorg, zijn we nog veel meer op elkaar aangewezen.
Door de steeds verder gaande individualisering, zelfingenomenheid en belangenverstrengeling is ook de onderlinge saamhorigheid de afgelopen tien jaar sterk afgenomen. We zien dat ook terug in het niet of niet meer gebruik maken van informatiebronnen voor de wijk en het zonder enig overleg inrichten van wijk overschrijdende berichtgeving, verenigingsoverzichten en kalenders.

Oog hebben voor elkaar.
Wij maakten daar in voorgaande jaargangen opmerkingen over omdat men zich daarover in de wandelgangen beklaagde. Maar ook de recentelijke kritiek over het niet of minder geïnteresseerd zijn en minder belangstelling tonen voor elkaars activiteiten binnen verenigingen en instellingen spreekt boekdelen en neemt steeds grotere vormen aan.
En als men zich afvraagt of er het afgelopen jaar ook zaken goed zijn gegaan dan is het antwoord daarop zeker wel. De jeugdactivieiten binnen Minor mogen niet ongenoemd blijven. Maar ook het 'wijkhuis' nieuwe stijl, de gedeprivatiseerde Geseldonk, staat goed in de steigers maar zal zich de komende jaren financieel moeten bewijzen. En ook de invulling door vrijwilligers zal nog meer gestalte moeten krijgen. En ook de afbouw van d'n Huijsakker kwam uiteindelijk toch nog goed.
Het motto voor 2016 en verder zou moeten zijn één voor allen en alleen voor één.