Omslag Houtvonken 1984

    DE KAMPIOENEN GEHULDIGD

RKSV viert haar overwinningen en promoties.
Na de overwinningen en daarmee gepaard gaande promoties werd het seizoen met diverse feestelijkheden afgesloten. Zelfs de tocht op de zegekar maakte daarvan onderdeel uit. Maar de receptie op zaterdag 16 mei 2015 was de afsluiting van de diverse feestelijkheden.

Die receptie werd goed bezocht en was een waardige afsluiting van de behaalde resultaten. Om te voorkomen dat er aan de rij geen einde zou komen wisselde het bestuur, leiding en spelers elkaar af om binnen aanvaardbare tijd nog een drankje vast te kunnen houden. Om na gedane arbeid de inwendige mens te versterken en op krachten te komen zagen we ook een sponsor op de receptie die een steekwagen vol met dozen frikadellen meebracht.

Maar ook de KNVB was in de persoon van de heer Koster aanwezig en na een korte toespraak overhandigde hij aan de aanvoerder Danny van Hout, het Certificaat van het kampioenschap. De spelers en begeleiding van het eerste elftal ontvingen een medaille van de KNVB. Als KNVB functionaris werd hij geassisteerd door Fanny Thomassen de secretaresse van RKSV.
Namens de gemeente kwam wethouder Frans Stienen de kampioenen feliciteren voorafgegaan en gevolgd door particulieren, verenigingen en instellingen die RKSV een warm hart toedragen. En met een feestavond werd het seizoen afgesloten en ziet men na een zomerstop uit naar het nieuwe seizoen in de volgende klasse om daar lekker in de middenmoot mee te gaan voetballen.

    OPLEVERING EENGEZINSWONINGEN

Hoek Pastoorstraten ingevuld met nieuwbouw.
In oktober 2014 werd gestart met de bouw van vijf eengezinswoningen aan de Pastoor van de Spijkerstraat in Mierlo-Hout. Een half jaar later, op 13 mei, konden deze al opleverd worden en de sleutels worden uitgereikt aan de nieuwe huurders. Deze waren erg blij met hun nieuwe woning.

Carrie Koolen verhuist met haar drie kinderen én haar werk naar een van de vijf woningen. Ze vertelt: 'Ik vind het heerlijk dat ik hier een nieuwe start kan maken! Daar heb ik echt naartoe geleefd. Hiervoor woonde ik tijdelijk in een heel oud huis in het centrum, waar ik bij wijze van spreken uit mijn bed waaide. Hier is alles nieuw en zowat driedubbel geïsoleerd. Aangezien ik drie kinderen heb, ben ik heel blij met de mega grote zolder. En ik heb een tuintje!'.
Met een praktijk aan huis is weer een ander onderkomen ingevuld.
De vijf woningen (nummer 42 t/m 50) in de Pastoor van de Spijkerstraat vallen op door hun hoge afwerkingsniveau. Ze zijn ruim van opzet en beschikken over drie slaapkamers en een royale zolder met ruimte voor een extra slaapkamer. De woonkamer kijkt uit op de achtertuin, vanuit de open keuken hebben bewoners zicht op de straat. De auto kunnen ze veilig stallen in de eigen carport, die achterom te bereiken is. Wilco van den Heuvel, de architect, heeft gekozen voor een moderne baksteen in de gevel, waarin nog net een oud accent te herkennen is. De bovenste verdieping is afgewerkt met strak stucwerk, dat een verbinding legt met de bestaande woningen verderop in de straat. Het zal al snel lijken alsof de woningen hier altijd al hebben gestaan.
De woningen zijn een prima invulling van de Hoek Pastoor van de Spijkerstraat en de Pastoor Elswijkstraat. Het onbewoonde, dichtgetimmerde en verkrotte gebouw dat de buurt jarenlang ontsierde is nu vervangen door fraaie nieuwbouw. Het wachten is nu op een invulling of verfraaiing van de hoek Pastoor Wichmanstraat -Houtse Parallelweg. Dit industrie complex vraagt ook om enige aandacht.

    HOE HOUTVONKEN HET ZAG IN 1984

    WAT SCHREVEN WIJ IN 1984

IN MEMORIAM PASTOOR A.E. VAN DE VEN

Op vrijdag 7 september, vier dagen na de viering van het eeuwfeest van de parochie St. Lucia, is op 69 jarige leeftijd pastoor A.E. van de Ven in het St. Lambertusziekenhuis te Helmond overleden.
Antonius Engelbertus van de Ven werd geboren op 22 mei 1915 in het Brabantse Haaren en werd op 18 mei 1940, na het volgen van het klein seminarie in St. Michielsgestel en het groot seminarie in zijn geboorteplaats tot prieters gewijd. Nadat hij als kaplaan in Helmond, 's Hertogenbosch, Eindhoven, Groesbeek en Tilburg zeer verdienstelijk werk verrichtte, en hierbij mogen we zeker het verzetswerk in de oorlogsjaren niet vergeten, wed hij op 20-10-1964 tot pastoor in Mierlo-Hout benoemd. Op 8 november daaraanvolgend werd hij hier plechtig geïnstalleerd en begon een werkzaam leven als pastoor en vooral als mens tussen de mensen, dat bijna 20 jaar mocht duren.
Mierlo-Hout rouwt evenals de vele vrienden en kennissen van buiten Mierlo-Hout die pastoor van de Ven een warm hart toe hebben gedragen. Een van ons, dia ons allen zo welgevallig was, is uit ons midden heengegaan.
Een persoonlijkheid, die temidden van ons verbleef, die gestalte gaf aan een hechte gemeenschap Mierlo-Hout en dit in al die jaren uit wist te bouwen. Een man met een diep geloof zonder dit al te nadrukkelijk te belijden met een vast vertrouwen in de voorzienigheid, wat hem kracht gaf om zijn ziekte te ondergaan.
Eind vorig jaar begon het slopende ziekteproces dat hij, zelf beter wetend, afdeed als een onschuldige kaakontsteking. Ondanks de goede medische zorg breidde zijn ziekte zich uit, maar hij wilde zijn omgeving hiermee niet vermoeien. Hij leefde naar de vele hoogtepunten in de viering van het honderd jarig bestaan van de parochie toe. Op pure wilskracht ging hij voort van het kerstconcert op 25 december 1983 naar de nieuwjaarsreceptie op 1 januari. Van het jubileum van de carnavalsvereniging op 21 januari, naar het gouden P.E.S.T. jubileum op 24 april en de feestelijkheden in mei in verband met het honderd jaar bestaan van de parochie.
Hij verraste de medewerkers van Houtvonken, het blad dat hij jaar geleden zelf in het leven riep, met een bezoek op de jaarlijkse feestavond, en ontving het kerkkoor in Heerlen, dat van een reisje terugkwam. Echter zijn ziekte bracht hem op 18 juni voor enkele dagen in het ziekenhuis, omdat een gebrek aan lucht hem parten speelde, maar ook hiervan herstelde hij redelijk. Met een niet aflatende ijver werkte vervolgens verder aan de organisatie van de vieringen op 1 en 2 september en zag hij uit naar de aanbieding van de eerste proefdruk ban het boek '100 jaar St.Lucia Mierlo-Hout 1884-1984'. Op dinsdag 7 augustus, bij de aanbieding van het boek, neemt hij afscheid van zijn parochie, omdat hij daags daarna in het ziekenhuis wordt opgenomen en hij hierna nog slechts tweemaal in zijn Mierlo-Hout zal verschijnen. Zijn spraakvermogen is dan al bijna verloren gegaan en op 12 augustus ontvangt hij de laatste sacramenten in de kapel van het ziekenhuis. Het was pastoor van de Ven zijn wens, dat een brede vertegenwoordiging van mensen uit zijn parochie hierbij aanwezig was, die hij via pastor Brouwers uitnodigde. In de volgende week zet hij vanuit het ziekenhuis zijn werkzaamheden overaktief voort, totdat op 24 augustus zijn stem wegens een niet meer uit te stellen operatieve ingreep geheel wegvalt. Zijn onvoorstelbare wilskracht drijft hem voort en hij schrijft: 'Ik ben bij het feest'.
Zeer vermoeid, maar intens genietend, kon pastoor van de Ven nog tweemaal aanwezig zijn tussen zijn medemensen, waarvan hij zoveel hield. Na de aanbieding van de boeken op donderdag 30 augustus en de plechtige feestelijke viering op 1 september, gaf hij zich over om op 7 september te sterven.
Wij mogen bedroefd zijn om het verlies van iemand, die ons zeer dierbaar was, maar deze droefheid mag overstemd worden door de blijheid en dankbaarheis vaao al hetgeen pastoor van de Ven in die 20 jaar voor ons betekend heeft. Hij die de kunst verstond banden te smeden of deze straker aan te halen. Juist als kontakten verbroken werden leek het erop, alsof hij de problemen uit de weg ging, maar dat was niet zo. Want dankzij zijn enorm geheugen vocht hij inwendig met die problemen en vroeger of later kwam toch die oplossing, waarmee hij partijen bij elkaar bracht of iemand op een elegante manier eerherstel gaf. Oog hebbend voor vreugde, maar zeker bij verdriet blijk geven van medeleven en daadwerkelijk hulp bieden was één van zijn grote gaven. Zelfs in zijn laatste weken van zijn leven heeft hij duidelijk blijk gegeven van zijn innigste wens: SAMEN de ingeslagen weg voortzetten, de eenheid bewaren mede door een fijne samenwerking van het pastoraat en kerk voor de gemeenschap en de gemeenschap voor pastoraat en kerk.
Zijn eigen woorden: 'Pastor tussen de mensen, voor de mensen', gegraveerd in de gedenksteen in het toegangsportaal in de kerk heeft hij zelf in 20 jaar pastoraat volledig waar gemaakt.