STIJLVOLLE VIERING 70 JAAR BEVRIJDING

Het begon met een welkom en een welcome van pastoor van de Laar/Father John in de kerk waar naast de Engelse gasten ook B&W en heel veel belangstellenden en betrokkenen aanwezig waren. Een dienst met gebed en zang. Daarna trokken de aanwezigen achter de Engelse en Nederlandse vlag naar het monument op de hoek van de Houtse Parallelweg en de Hoofdstraat. Op die plek werd luitenant John Bruce Miller slachtoffer van een bombardement. Mario Coolen verwelkomde de aanwezigen, in het bijzonder de zwager en overige familieleden van de omgekomen luitenant. Na een gedicht van Hetty Aarts was het de beurt aan het Helmonds Slavisch Koor.

Uit de toespraak van burgemeester Blanksma bleef vooral de zin hangen: 'Luister, onthoud, schrijf op, herinner, en geef door' toen zij herinnerde aan de laatste uren van de oorlog. Er zijn nu nog mensen die angst hebben voor die herinnering als zij geconfronteerd worden met vuurwerk of marcherende mensen. Na weer een intermezzo van het Helmonds Slavisch Koor sprak de tweeënnegentig-jarige zwager, Martial Rose, van de omgekomen luitenant. Hij is ook degene die drie jaar geleden het monument onthuld heeft. Martial Rose wees er op dat we niet alleen de doden moeten herdenken, maar ook compassie moeten hebben met de levenden met littekens op de ziel en op het lichaam. Verwees hij daarbij ook naar de huidige tijd? Bewonderenswaardig hoe deze oude man reageerde op de toespraken van zijn voorgangers maar ook, met gepaste humor, op de -storende- passerende treinen.

Na de 'Last Post' volgde een minuut stilte, waarna Fanfare Unitas het Engelse en Nederlandse Volkslied speelde. Na de kranslegging sloot het Helmonds Slavisch Koor de ingetogen, waardige en stijlvolle bijeenkomst af.

    VOLOP FESTIJN OP 'T PLEIN

Geslaagde cd-presentatie Maikel van Hattum.
Op zondag 21 september organiseerde de commissarissen van Fanfare Unitas voor de tweede maal het 'Muziekfestijn op 't plein'. Nadat vorig jaar dit evenement is gestart met medewerking van Johnny Sleegers, dit jaar was het de beurt aan Maikel van Hattum om zijn CD-presentatie te houden.

De commissarissen hadden rekening gehouden met alle mogelijke weerscenario's zodat er behalve een podium ook een grote overkapping stond op het parkeerterrein tegenover de kerk. Zo waren de vele bezoekers in ieder geval gegarandeerd van een droge plek. Ook aan de jongste bezoekers was gedacht door het plaatsen van twee enorme luchtkussens waar zij zich konden uitleven terwijl hun ouders genoten van de vele artiesten die langskwamen. En dat waren er heel veel. In een vol programma traden achtereenvolgens Silvana van Deursen, Christiaan, Dave van Well, Angelo Prestifilipo, Lina Steevens, Marlous, Martien Wagner, Johnny Sleegers, Melissa Janssen, Ronald, Yill en Sani van Mullen op. Natuurlijk trad Maikel zelf ook een aantal keren op. De 1e cd werd hem overhandigd door de mistery guest. Dit was Jason Bouman, de winnaar in 2013 van het bekende tv-programma 'Bloed, zweet en tranen'. En als bonus gaf hij ook nog een klein concertje.
Maikel van Hattum en de commissarissen van Fanfare Unitas kunnen terug kijken op een zeer geslaagde middag. Het geheel werd professioneel aan elkaar gepraat door Ad Schepers. En zoals de vergunning het voorschreef was het evenement precies om 20.00 afgelopen. Nadat de leden van Unitas hadden opgeruimd was het plein om 21.30 uur weer helemaal in oude staat hersteld.

    FRITS EN HETTIE VAN DEN BERK 60 JAAR GETROUWD

Ze woonden in 'het Haagje' maar pas toen ze bij Drouen gingen dansen sloeg de vonk over. Dat is het verhaal van Frits (88) en Hettie (85) van den Berk. Ze trouwden toen ze een bovenwoning in de Fresiastraat (in Helmond Oost; niet de huidige 'Houtstraten') kregen. Toen het tweede kind verwacht werd was de bovenwoning te klein en verhuisden ze naar de Wethouder van Wellaan. Daar moest je geluk mee hebben met de woningnood van destijds. Frits was metaaldraaier bij de Nedschroef tot hij in 1961 de kans kreeg een café te beginnen op de Kanaaldijk bij de spoorbrug. Le Chat Rouge heette dat café; eigenlijk had Frits bedacht dat het café Le Chat Noir moest heten naar het café dat hij tijdens de vier jaar dat hij met het Nederlandse leger in Indonesië was regelmatig bezocht. Een pikante naam, dat wel. Na zeventien jaar was het wel genoeg met het café en gingen zij in de Vissenwijk wonen.

Hettie werkte voor haar trouwen bij de familie Fentener Van Vlissingen en later nog zeven jaar bij de Leco (de huidige Cacaofabriek) als modinette. Maar het zelf kleren maken zit er niet meer in. Frits is al 74 jaar lid van HVV, een tijdlang als bestuurslid en ook als kantinebeheerder. Het gaat hem aan het hart dat HVV op dit moment in een dalletje zit. Van de Vissenwijk zijn zij een jaar geleden naar het Alponsusplantsoen verhuisd. Dat was nodig omdat Hettie na een minder geslaagde heupoperatie wat meer begeleiding nodig heeft en ook de trap niet meer op kon. Ze hebben het er zeer naar de zin; dinsdag en donderdag rikken en bingo op maandag en woensdag. Ze zijn vol lof over de helpenden in Alphonsus die meteen klaar staan als dat nodig is. Er is hulp bij het douchen maar eten koken doet Hettie zelf. Hun Jack Russell van 17 jaar kan niet zonder zijn baasje en mocht daarom mee op de foto. Met hun twee dochters, vijf kleinkinderen en vier achterkleinkinderen wordt op zaterdag 27 september feest gevierd bij Zaal Adelaars, maar de eigenlijke trouwdag is de dertigste.
We feliciteren het bruidspaar en hun familie van harte en wensen hen een plezierige dag!