FIETSVERKEERSEXAMENS 2013

Jong geleerd is oud gedaan.
Vorige week zijn weer de praktische jaarlijkse fietsverkeerexamens gehouden voor de leerlingen van de basisscholen. Het examen bestaat uit een praktisch en een theoretisch deel dat op 11 april 2013 gehouden is. Er nemen in Helmond rond de 1250 kinderen deel aan het examen. Het weer heeft niet elke examendag meegezeten want drijfnat was men zeker van start tot finish op de donderdag toen één regenbui van de ochtend tot de avond overtrok.
Wij troffen toen een aantal examenkandidaten aan van de Odulfusschool die ondanks de regen toch wel op de foto wilden.

Het is zeker geen overtollige ballast om in het onderwijs voldoende aandacht aan een verkeersopleiding te besteden. Dit gelet op de verkeersdrukte en de vele ongelukken in het verkeer waarbij fietsers betrokken zijn.
Het praktisch examen bestaat uit het rijden van een oefenroute welke met borden is aangeven. Dat is een vaste route die van te voren in schoolverband of met ouders/verzorgers en zelfs individueel gereden kan worden. Voor het examen moeten de fietsen gekeurd zijn door VVN en voorzien worden van een sticker welke aangeeft dat de fiets in orde is. Men mag bijvoorbeeld niet met kale banden rijden, de bel moet goed te horen zijn en de remmen moeten goed werken. Tijdens de examens wordt er op vele plaatsen gepost en worden de verrichtingen van de deelnemers beoordeeld. De examenkandidaten kunnen strafpunten oplopen voor overtredingen. Bij 7 of meer strafpunten is de kandidaat gezakt. Zo krijg je voor rijden door rood licht 5 en met losse handen fietsen 3 strafpunten. En roekeloos rijden is goed voor 3 strafpunten.
En nu maar hopen dat de veiligheid van zowel de fietsers als overige verkeersdeelnemers met al die geslaagde fietsers met sprongen omhoog gaat en vooral wordt vastgehouden.

    HOE LEEF IK MET MS?

Toen Jan van Bree in 1997 terwijl hij over de A2 reed (hij was vertegenwoordiger) het zicht in één oog zag verdwijnen, kon hij niet bevroeden dat dit het begin was van een lang traject om duidelijk te krijgen wat hij mankeerde. Immers na drie dagen ziekenhuis werd hij weer 'beter' verklaard. Vaker kreeg hij last van uitval van een functie maar pas in 2007 werd bij hem de diagnose MS (multiple sclerose) gesteld. Pas een nieuwe baan, was enige tijd actief als jeugdleider en bestuurslid bij RKSV Mierlo-Hout, kortom een actief leven.

De ziekte heeft grote impact op het gezin; partner en kinderen zijn ook 'slachtoffer', wat rest is een leven achter de geraniums. Maar dat is niet wat Jan wilde; hij wil bezig zijn, ook op vakantie, zoveel mogelijk doen wat anderen ook doen en dat doet hij ook, gelukkig met hulp van vrienden. Niet in de put zitten. Uitgaan van wat wèl kan, niet van wat niet kan. Zijn vrouw bracht hem op het idee een boek te gaan schrijven over zijn ervaringen. Andere MS patiënten kunnen daar wat van opsteken en kracht uit putten. Het boek gaat over zijn leven vóór, tijdens de diagnose en daarna. In 39 hoofdstukken wordt het verhaal verteld. Het boek 'Hoe ik leef met MS' wordt uitgegeven door Bookscout en zal op 14 juni verschijnen. Als u er meer van wilt weten, of het al wilt bestellen, neem dan contact op met Jan van Bree via j.vanbree@chello.nl

    BEWEGEN IS NOODZAAK

JIBB houdt jongeren in beweging.
Het voetbalseizoen is bijna voorbij. Maar toch is er volop activiteit op sportpark De Beemd. En als je op een doordeweekse dag, in dit geval de dinsdag volgend op het pinksterweekend, veel activiteit ziet op het terrein van RKSV Mierlo-Hout dan valt dat op. Dan wil je weten wat daar gaande is.

We treffen op een veld de leerlingen van de Openbare Basisschool 't Hout aan onder begeleiding van ouders en verzorgers die verdeeld in groepjes allerlei spelletjes doen. Het is hun jaarlijkse sportdag, geheel in het teken van bewegen. En wie kun je daar anders voor inschakelen dan JIBB (Jongeren In Beweging Brengen). Onder hun supervisie en met geschoolde sportinstructeurs wordt er ook echt bewogen. Misschien bewegen we niet genoeg, eten we verkeerd of weten we zelfs niet meer wat buitenlucht is. Zeker dan is een buitendag een goede gelegenheid om na te denken wat we anders zouden kunnen of misschien wel moeten doen.
Zou het aansluiten bij sport en spel, en dat met regelmaat, niet een aangename en vooral ook gezonde afwisseling kunnen vormen met de computerspelletjes en games?
Een sportdag voor de onderbouw met skippybalrace, rugby, foamballrace, hindernislopen, eilandroven, voetbal, touwtrekken, duosprint, en hoepelgooien traint al je spieren in je lichaam. En groep 7 en 8 houdt zich op een dergelijke dag onder andere bezig met dansen, kanovaren en yoga op diverse locaties en komen zo ook aan beweging toe.
Blijft het bij één van de 365 dagen of gaan we blijvend voor meer?