WAT ONS OPVIEL

Er valt nog genoeg te doen
Een wijk als Mierlo-Hout kan niet zonder een wijkraad met daarin goede bestuurders. Het was dan ook goed om in een persbericht op 15 oktober 2010 te lezen dat er weer een aantal bestuursleden zich bereid hebben verklaard om aan de wijk te willen werken. Sinds 1 april van dit jaar traden een aantal bestuursleden, waaronder de voorzitter, om uiteenlopende redenen af en zat de wijk zonder wijkraad. De lopende zaken zouden behartigd worden door de secretaris van de wijkraad. Ook op gemeentelijk niveau was men verrast en betreurde men de 'stuurloze' toestand van een van de grootste wijken van Helmond. Reden temeer om op ambtelijk niveau de situatie te inventariseren en te ondersteunen. Het was niet eenvoudig om op relatief korte termijn mensen te vinden met een 'hart voor 't Hout' die zitting wilde nemen in een nieuwe wijkraad. Maar gelukkig is men er in geslaagd een voorlopig bestuur samen te stellen.

Eensgezindheid en samenwerking met overheden.
Leden van een wijkraad dienen overtuigend en vooral eensgezind op te komen voor de belangen van de wijk en een goed intermediair te zijn tussen de wijk en de overheden zoals gemeente, politie en tal van andere instanties waar de wijkbewoners mee te maken hebben. Daar is geen plaats voor eigenbelang of ondoorzichtige en onsamenhangende activiteiten en besluitvorming. De wijkraad en de leden daarvan moeten een laagdrempelig aanspreekpunt zijn voor wijkbewoners, verenigingen en instellingen.

Sterk en massaal protest.
Snel loop je in een onbestuurbare periode al tegen problemen aan. Subsidies en dus geldstromen moeten goed beheerd en besteed worden. Voorbeelden dat een stuurloze periode snel tot onvrede en fouten kan leiden zijn er te over.
Zo zag je ook het gemis aan een gestructureerd en centraal geleid protest in het kader van bezuinigingen met als groot voorbeeld, de gehele of gedeeltelijke sluiting van het bibliotheekfiliaal in de wijk. Met wat flarden aan berichtgeving, wat over en weer mailen tussen individuele personen, kwam geen stevig protest van de grond. Hier en daar zag je dat een school aanhaakte en ook de bond van ouderen liet haar stem tegen sluiting horen.
Hier voel je het meest duidelijk het gemis aan eenheid, aan het samen sterk zijn.

Op de grens van twee wijken.
En er komt nog veel meer op onze wijk af.
Je hoeft de berichtgeving van de afgelopen weken maar te volgens en bemerkt dat er nog veel te gebeuren staat. Een nieuw te maken ontsluiting tussen de wijken, het zogenaamde Houtsdonktracé. Wat wordt er doorsneden en hoe sluit dat tracé aan op de Heeklaan. Moet de wijk blij zijn met deze nieuwe ontsluiting en komt dat ten goede aan de verkeersdrukte op de Mierloseweg en Hoofdstraat. Of wordt het te rustig en gaat het ontbreken aan passanten die het centrum aan doen en daar is ondernemend Mierlo-Hout niet mee gebaat.

Daar waar de gemeente het Goorloopgebied gaat uitbreiden en herinrichten gaat er drastisch gewerkt worden aan het gebied tussen de wijk Helmond-West en Mierlo-Hout. Het realiseren van een uitgestrekte Goorloopzone. Het verplaatsen van de tuin van de dahliavereniging en de uitbreiding van speeltuin Helmond West met ruimte voor 'natuurlijk' spelen.

Herstart wijkraad.
De nieuwe wijkraad kan zich volop uitleven in lopende maar ook toekomstige ontwikkelingen die dichterbij zijn dan men denkt en veel studie en overleg vragen. Zo is ook het jongerenbeleid en dan vooral voorzieningen voor jongeren een punt van aandacht omdat hiervoor nog steeds geen oplossingen zijn. Maar ook een centraal buurtpunt of hoe dat ook mag heten verdient de aandacht. Wanneer daar geen of onvoldoende voorzieningen of mogelijkheden zijn krijg je een wildgroei van eigen accommodaties die tot versnippering kunnen leiden.
Snel de zaken goed oppakken en vooral ook steun aan een nieuwe wijkraad moet er toe leiden dat na 22 jaar er weer een belangenorganisatie komt die 'een hart' heeft voor Mierlo-Hout en dat is meer dan de moeite waard.