EEN BROK ENERGIE IN HET CENTRUM VAN 'T HOUT

Al weer een ruim aantal jaren geleden, toen het mooie nieuwe centrum gebouwd werd was er nog slechts één gebouw(tje) enige tijd onderwerp van gesprek. Een sta in de weg. Niet meer passend tussen haar nieuwe buren was het transformatorhuisje. Dit, kortweg door energieleverende bedrijven trafohuis genaamd, staat op de achterparkeerplaats van het winkelcentrum aan de Pastoor Elsenstraat op de kop van de Beukenhoutstraat.

Indertijd deden wekenlange graafwerkzaamheden en het verleggen van armdikke kabels zelfs vermoeden dat dit gebouwtje zou gaan verdwijnen. Het zou ruimte scheppen voor betere invullingen van, en het uitbreiden met een aantal parkeerplaatsen. En daar is dringend behoefte aan zoals je iedere dag weer kunt zien of ervaren. De grootgrutter die ook daar zijn winkel moet bevoorraden is de parkeersituatie zeker een doorn in het oog. Mede omdat hij een groot oppervlak winkelruimte niet als supermarkt mag gebruiken zit hij dagelijks gruwelijk in de knoop met het afhandelen van zijn aan- en afvoer. Hij is dan ook genoodzaakt het buitenterrein te gebruiken dat ook weer de nodige overlast met zich meebrengt.
Maar nu terug naar die traforuimte. Daarvan werden in de afgelopen week de pannen verwijderd. Vervolgens werd het dak afgedekt met een groot oranje zeil. Dat oranje zeil kon niets met het voetballen van Oranje van doen hebben want die spelers zaten intussen al voor de televisie, breed uit met de voeten op tafel, naar de verrichtingen van hun collega's te kijken.
Afgelopen vrijdag werd het ons snel duidelijk wat hier aan de hand was. De oude rode pannen van het trafogebouwtje hadden plaatsgemaakt voor nieuwe blauwgrijze pannen. Het gebouw blijft dus wat het is, een belangrijk centraal knooppunt voor de levering van stroom.
Maar zouden nu wel eens de lelijke groene en ontsierende gebruikte-kleding-inlever-containers tegen de gevel van dat gebouwtje geruimd gaan worden? Een doorn in het oog op die plaats en ook al lang aangekondigd dat die daar niet thuishoren.

    WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN?

Terwijl helikopters zich laten horen boven 'agrarisch Brandevoort'.
Brandevoort is intussen aan het volgroeien tot een zelfstandige wijk, en uiteindelijk zelfs nog wel de grootste stadswijk van Helmond. Het grondgebied behoorde honderden jaren tot de gemeente Mierlo. Maar Brandevoort was, tot de Vinex locatie zich daar ontwikkelde, onderdeel van Mierlo Hout.

Veel woningbouw, weinig landbouw (Archief Houtvonken 2005)

De voornamelijk agrarische omgeving was helemaal georiënteerd op Mierlo Hout. Men nam deel aan het plaatselijke verenigingsleven en winkelde hier. Men bezocht hier ook de scholen en overige voorzieningen. En als dan Brandevoort in haar jaarlijkse braderie 'het boerenleven' weer tot leven brengt gaat onze herinnering naar de agrarische ondernemers die daar werkten en leefden. Die intussen al vertrokken zijn of binnen enkele jaren vertrekken. Ondernemers die hun bedrijf beëindigden toen ze werden opgekocht, en ondernemers die zich elders gingen vestigen. Dat elders vestigen was en is niet altijd even gemakkelijk. Neen, zelfs moeilijk of onmogelijk. Het vestigen van een nieuw agrarisch bedrijf werd en wordt door regelgeving bemoeilijkt en zelfs onmogelijk gemaakt. Daar waar de agrarische ondernemers plaats maakten voor het algemeen belang, werden zij door diezelfde overheid vaak niet geholpen. Daarnaast mag ook niet uit het oog verloren worden dat daar waar generaties lang de familiebedrijven elkaar opvolgden, huis en haard van de aardbodem werden geveegd.
Maar er zijn en waren in Brandevoort agrarische ondernemers die zich niet zomaar gewonnen gaven en bij de pakken neer gingen zitten. Een aantal agrarische ondernemers heeft elders emplooi gevonden en heeft zijn nek uitgestoken.

425 Kilometer oostwaarts.
Het toeval wil dat wij in het weekend van die Brandevoorterdag te gast waren op de bedrijven van één van die Brandevoorters. Een bedrijf dat tien jaar geleden werd gekocht in het voormalige Oost-Duitsland.

Gedeeltelijk overzicht van het vlees- en fokvarkensbedrijf en de
mengvoederfabriek. Op de achtergrond de stad Nordhausen.

Het bedrijf van de familie van Asten - van Gennip ligt op 425 kilometer van Brandevoort. Een voormalig staatbedrijf dat 'uitgeleefd' was en dat niet voldeed aan huidige normen voor dierenwelzijn en eisen van deze tijd. Daar is met keihard werken en enorme investeringen een modelbedrijf opgebouwd. Maar wat vooral niet onvermeld mag blijven dat daar werkgelegenheid is geschapen en vooral het vertrouwen van de voormalige Oost Duitse medewerkers is teruggewonnen.

10 Jarig bestaan.
Hier werd dus in dat weekend het tienjarig bestaan gevierd. Hier was enorme belangstelling van ondermeer afgevaardigden van landbouworganisaties waarbij zelfs de landbouwminister lovende woorden sprak. Waardering alom voor de doortastendheid, de inzet en kennis van de ondernemers. Intussen hebben deze ondernemers hun plaats in deze deelstaat en ver daar buiten op een waardige wijze neergezet.

Entree van het bedrijf.

En het is niet alleen op deze plaats waar nu het tienjarig bestaan werd gevierd in het voormalige Oost-Duitsland waar die agrarische ondernemingen uit Brandevoort zich hebben gevestigd. Er zijn nog meerdere omvangrijke vestigingen in bedrijf en in ontwikkeling en wie zegt niet dat we ook daar nog eens te gast zullen zijn.
Deze ondernemers mag je feliciteren zeker omdat ze niet bij de pakken zijn gaan neerzitten, maar de schouders er onder gezet hebben.