ZO GINGEN WIJ HET JAAR UIT

Als oudejaarsdag een zondag is, zoals nu het geval was, dan sluit nieuwjaarsdag aan op een weekend. En dat heeft zo zijn voordelen. Want het winkelen is al gedaan zoals in een normaal weekend. De oudejaarsdag straalde dus rust uit, hoewel nachtelijke stevige storm nog even wat roet in het eten dreigde te gooien.

Maar op de dag zelf bleef het rustig. In de morgen was er wat volk op de been die de zondagsmis bezochten. En bij de bakker was traditioneel weer een tent opgezet om de bij Oudjaar behorende lekkernijen af te halen. Daar werden ze vers gebakken, de oliebollen, puur met krenten of appels. Maar ook de appelbeignets gingen er goed in. Het is een gewild artikel waar veel belangstelling voor was.

Ook ontwaken de eerste 'vroege vogels' die vaak groepsgewijze aan hun portie vuurwerk begonnen. Wij vroegen aan een groep fanatiekelingen of men er niet snel doorheen was als men zo vroeg begon.
Maar dat was duidelijk niet het geval. De voorraad reikte tot enkele uren na de jaarwisseling, dus ruim na de klok van 24.00 uur. De voorraad bedroeg dan ook tussen de 2000 en 3000 stuks met uitzonderingen boven dat aantal. Met op de rug een rugzak van formaat trekt men met tussenpozen van plaats naar plaats en ontmoet daar collega vuurwerkfanaten. Met veel parate kennis over het vuurwerk kregen we een les over de nieuwste ontwikkelingen. Over het nu ook toegestane 'strakker en gaver' materiaal. En je mag voor en tegen vuurwerk zijn en je mag het zonde vinden van de 60 miljoen euro die in rook opgaat. Vast staat dat er goed met het vuurwerk is omgegaan. Zonder noemenswaardige ongelukken was deze jaarwisseling een voorbeeld van hoe het ook kan.

    MET HOUTVONKEN HET NIEUWE JAAR IN

Maar toch is hij er weer.
Som ben je blij als de feestdagen achter de rug zijn. En hier bedoelen we dan de tijden rond Kerstmis en Nieuwjaar. Tijden waarin het al druk is met de dagelijkse beslommeringen, het werk, vrije tijd of misschien wel vakantie, boodschappen en ga zo maar door. Voor ons betekent dit dat wij tussen en met die opsomming van zaken ook nog wekelijks Houtvonken maken. En dat is echt ook passen en meten. Gelukkig vielen de feestdagen voor ons, onze vrijwilligers, redelijk goed.

voor u ligt al weer het eerste nummer van Houtvonken voor het jaar 2007. Hiermee gaan we al weer de 43^e jaargang in. Voor ons opnieuw een uitdaging om ook deze jaargang weer iedere week bij u te bezorgen. U begrijpt best dat het iedere keer weer een uitdaging is om met een groep vrijwilligers iedere week maar weer het blad voor elkaar te krijgen. Dat vraagt nogal wat van mensen. Dit werk vraagt vooral om teamgeest en enthousiasme waarmee wij proberen ons steentje bij te dragen aan de instandhouding, maar beter nog, de opbouw van de wijk Mierlo-Hout. En dat is meer dan de moeite waard

Dank U wel.
Voor al uw goede wensen rond het einde van het jaar. Voor uw complimenten voor ons werk en zelfs uw stoffelijke blijk van waardering. Het geeft ons moed en energie om ons weer in te zetten voor de wijk Mierlo-Hout waarin wij samen leven, werken en wonen.

Met Houtvonken de toekomst in.
Vooruitgang in techniek is natuurlijk niet alleen iets van deze tijd maar is een doorlopend proces dat voortdurend ontwikkelt en zijn weg vindt. Ook wij hebben daarmee te maken. Wij kunnen binnen dat technische proces niet voorop lopen. Want dat zou financieel niet haalbaar zijn. Toch staan wij het komende jaar aan de voet van een aantal ontwikkelingen en veranderingen. Heeft het offset drukken bij Houtvonken zijn langste tijd gehad? Zijn er systemen die passen binnen onze verwerkingsprocessen? Hoe zal een volgend printsysteem er uit gaan zien? Krijgen we mogelijkheden voor ondersteunende kleuren? Moeten we ons formaat gaan veranderen? Gaan we rechtstreeks opmaken via het computerscherm? En zo zijn er nog veel vragen die beantwoord moeten worden. Daar werken we aan en zal dit jaar zijn besluit moeten krijgen.

Wijzigingen binnen de vrijwilligers.
Houtvonken is en blijft mensenwerk dat op puur vrijwillige basis wordt gedaan. Vrijwilligers zijn is niet vrijblijvend want met elkaar zul je wekelijks de klus moeten klaren. Binnen ontwikkelingen zoals hiervoor omschreven is het vooral zaak de medewerkers hierbij te betrekken. Immers veranderingen in processen leid ook tot veranderingen en verschuivingen van werkzaamheden. En ook daarmee gaan we aan de slag. Houtvonkenmedewerkers hebben over het algemeen een behoorlijk lange staat van dienst. Voor ons gevoel zelfs boven gemiddeld. En met gepaste trots zegt dat ook veel, zo niet alles over de sfeer en vooral ook de teamgeest waarmee wij met elkaar wekelijks werken. Maar ook soms komt er aan dat langdurige vrijwilligerswerk een einde. Zo heeft Trees van de Westerlo op 15 december 2006 te kennen gegeven met haar werk te willen stoppen. Zij was, op één dag na 33 jaar typiste en bijna 30 jaar lid van het bestuur bij Houtvonken. Wij bedanken haar voor haar inzet en werk voor Houtvonken en zullen op gepaste wijze met haar het afscheid vieren. Haar plaats binnen het bestuur is ingenomen door Henri Meeuwsen. Henri is al 12,5 jaar medewerker bij Houtvonken en naast de opmaak neemt hij ook het automatiseringsproces voor zijn rekening.
Jan Snijders is als drukker al ruim twee jaar werkzaam. Maar hij heeft meer in zijn mars. Met ingang van 20 december 2006 is hij de redactie komen versterken. Dus je kunt Jan Snijders de komende tijd tegenkomen als redacteur. Wij wensen het nieuwe bestuurslid en redactielid veel succes.

    GEVARIEERD CONCERT FANFARE UNITAS

Op tweede kerstdag was het weer tijd voor het traditionele kerstconcert van Unitas. Nadat de leden onderling hadden genoten van het -ook traditionele- kerstontbijt namen kleine groepjes muzikanten op diverse plekken in de Geseldonk plaats om de tijd tot aan het concert te vullen met stemmige kerstliederen. Om twaalf uur was de mooi aangeklede zaal weer volledig gevuld. Deze aankleding was tot stand gekomen door samenwerking met de Houtse Kluppels. Na vele jaren zat het muziekkorps ook weer op een podium. Tromgeroffel op gildetrommen klonken vanuit de zaal evenals het trompetsignaal vanaf het 'balkon'. Dit was de opening van een gezamenlijk optreden van alle geledingen met het nummer 'Little drummer boy'. Na een woord van welkom door voorzitter Henk Geubbels nam de dirigent Will Veraa de presentatie op zich. Na nog een gezamenlijk nummer was het de beurt aan de slagwerkgroep onder leiding van Jan van de Sommen. Tijdens het nummer 'Night dreaming' traden twee kleine tamboers in het spotlicht als solist.

Bij het volgende nummer werd duidelijk dat dit jaar het concert anders van opzet was dan andere jaren. Het was nu tijd voor volkszang. Begeleid door het muziekkorps werd er door de zaal uit volle borst meegezongen met nummer 'Komt allen tezamen'.
Toen was het tijd voor een blokje jeugd. Achtereenvolgens traden het opleidingsorkest en slagwerkgroep YUP (Young Unitas Percussion) op. Daarna was het de beurt aan het majorettekorps die op muziek van Amadeus een geweldige show lieten zien. Mooi om te zien dat Unitas qua majorettes en tamboers goed in de jeugdige leden zit. Na het nummer 'The call of Christmas' werd er door het muziekkorps in samenwerking met het Houtse Jeugdtoneel een heus kerstverhaal opgevoerd. Na dit kerstverhaal kondigde Will Veraa aan dat Unitas ook had gekeken naar het vervolg van Kerstmis. Met 'Jesus Christ Superstar' wist het korps de film en nu ook de musical naar Mierlo-Hout te brengen.
Dat het tamboerkorps elk jaar weer in is voor iets extras lieten ze ook nu weer zien. Met een dansgroep, violist en accordeonist werd het nummer 'Cry of the celts' mooi neergezet. Nadat zij nog een keer hadden opgetreden en nadat de zaal nog tweemaal had mogen zingen was het tijd voor een serieus moment. De muzikanten Antoon Benders en Wim Meulendijks werden onderscheiden met een bondsinsigne. Antoon wegens 40 jarig lidmaatschap en Wim voor zelfs zijn 50 jarige lidmaatschap. Hierna vond de dirigent dat het ook nodig was om te laten horen dat die twee muzikanten niet voor niets op de eerste rij bij de solobugels zitten. Bij het nummer 'Gammatique' lieten ze horen dat ze nog steeds van grote waarde voor het korps zijn.

Na deze huldigingen sloten het tamboer- en muziekkorps gezamenlijk af met de nummers 'Jingle Bell Rock' en 'Triomfa'.  Hiermee kwam het concert aan zijn einde en werden twee muzikale uren afgesloten. Dat Unitas eenheid betekend konden we uit deze middag wel opmaken. De verlichting en andere effecten waren geheel in eigen handen en ook werd na het concert in een mum van tijd de zaal weer in originele staat teruggebracht. Ook hebben ze laten zien dat samenwerken met andere verenigingen mooie resultaten oplevert. Dat is iets wat misschien nog veel meer in Mierlo-Hout zou moeten gebeuren.

    OP DE DREMPEL VAN WEER EEN NIEUW HOUTS JAAR

Mierlo-Hout staat bekend als een wijk, een dorp in de stad, met een rijk aantal verenigingen en instellingen. Een zogenaamde homogene gemeenschap waar het goed leven, wonen, werken en ontspannen is. Wij hebben de goede gewoonte aan het eind van het jaar, en in dit geval meteen aan het begin van het nieuwe jaar, even achterom te kijken om daarna meteen weer vooruit te blikken. Terug naar 2006 en voorliggende jaren is noodzakelijk om vooruit te kunnen zien. Om als gemeenschap kritisch naar ons zelf te kunnen en willen kijken, want we mogen onze ogen niet sluiten voor de realiteit. Misschien kunnen we er helemaal niets mee en moeten we accepteren dat zaken anders gaan of niet te keren zijn. Maar mogelijk zien we ook lichtpunten om verbeteringen met elkaar te realiseren en daarmee de leefbaarheid te verbeteren. In dit kader mogen wij onze ogen niet sluiten, voor wat er dichtbij in naburige vergelijkbare, zelfs kleinere, wijken of dorpen gebeurt. Als referentiepunt voor tal van mogelijkheden mag onder andere Stiphout en Mierlo als voorbeeld dienen. Maar Mierlo-Hout moet het niet hebben van gekopieerde zaken maar zelf initiatieven ontplooien omdat het daartoe uitstekend in staat is.

• Ook in 2006 is het niet gelukt om een of andere vorm van verenigingsoverleg van de grond te krijgen. Dat verenigingsoverleg als een gemis wordt ervaren is een bekend gegeven.

• Mierlo-Hout vergrijst bleek weer tijdens Nieuwjaarsontmoeting. Het was opnieuw moeilijk jongeren te motiveren en te betrekken in en bij het vrijwilligerswerk.

• Heeft men nog voldoende oog en respect voor elkaar en wil men zich inzetten voor elkaar? Het afgelopen jaar kon geen zeskamp meer worden georganiseerd. Ook werd de Kerstmarkt in het centrum niet meer gehouden. Maar ook meerder activiteiten opgezet voor de restauratie van de kerk moesten worden afgeblazen. En dit alles wegens gebrek aan belangstelling.

• De wijkraad liep tegen muren aan daar waar zaken voor de jeugd moesten worden opgezet, bij de ontwikkelingen rond de Mierloseweg en de verkeerslichten bij de spoorwegkruising. De informatievoorziening in Ashorst en de herbouw van Orion.

• Er is gebrek aan een doeltreffende organisatie en vooral goede communicatie om grote evenementen op te zetten en uit te voeren en deze tot een succes te maken. En dat ook weer als gevolg van het gemis van verenigingsoverleg.

• We beschikken sinds een aantal jaren over een fantastisch plein in het centrum dat onvoldoende wordt ingeruimd en benut voor grotere en gezamenlijke activiteiten.

Maar natuurlijk waren er ook een aantal positieve ontwikkelingen die we niet onvermeld mogen en kunnen laten:

• De skate-baan die werd geopend voorziet in een eigentijdse voorziening voor de jeugd.

• De jeugddisco-avonden die een succes zijn.

• De activiteiten van de carnavalsverenging in de afsluiting van haar jubileum.

• En natuurlijk de prestaties, resultaten en bloei van de verenigingen als eenheid in de gemeenschap Mierlo-Hout.

Met en voor elkaar moet het mogelijk zijn elkaar te stimuleren en te activeren om Mierlo-Hout het dorp in de stad te laten zijn en te blijven. Samen de schouders eronder naar een nog betere aanpak is meer dan de moeite waard.