WAT ONS OPVIEL (1)

IJs en weder dienende.
Dit is een oud gezegde en bedoelt te zeggen dat het ijs en het weer goed moet zijn als iets staat te gebeuren of gedaan moet worden. En daar is eind januari, begin februari van dit jaar zeker sprake van. Lichte tot matige vorst zorgde voor een mooie ijslaag en temperaturen juist boven het vriespunt met een lekker zonnetjes. Ideaal schaatsweer dat in het weekend begon. Voor een tocht op de diepere wateren was het nog te vroeg maar er viel schaatspret te beleven op vennen en plassen.

In Helmond is nog een echte natuurijsbaan op Binderen. De ouderen zullen zich deze baan herinneren als de ijsbaan van boer Kuijpers. Daar ontstonden vele romances, want warme liefde verdrong de kou toen in vroegere tijden op de ijsbaan. Daar waar de echte sterren op het ijs stonden en niet in het ijs. We spraken met een van de nazaten van boer Kuijpers die nog alles weten over de toestanden en conditie van een goede schaatsbaan. Over scheuren dichten met zelfs kokend water, het schaven en vegen en desnoods benevelen van het ijs. Oude tijden herleven met koek en zopie dat nu vervangen is door friet en snacks. En wat te denken van € 1,50 entree voor maximaal één dag ijspret. Het was intussen als weer 3 jaar geleden dat de ijsbaan twee middagen enkele uren open was geweest. En we moeten ruim 7 jaar terug voor een wat langere periode ijspret. Maar de volgende generatie ijsmeester en ook al weer hun nakomelingen op Binderen kunnen nu weer hun kennis in de praktijk brengen en hun ijskennes op peil houden. En die volgende generatie organiseert een heuse disco op het ijs onder de schijnselen van een romantisch verlichte ijsbaan.

    WAT ONS OPVIEL (2)

't Hout en Mierl-Hout nu helemaal van de kaart.
Dit was de titel van een column die wij klaar hadden liggen na de plaatsing van de 'plaatsnaambordjes' Mierlo-Hout die de plaatsnaamborden 't Hout gingen vervangen. Een plaatsnaamverandering van 't Hout naar Mierlo-Hout, welke absoluut geen vraag was uit de wijk, werd geboren uit een éénmansactie. En tot verbazing van alles en iedereen vond dat ook nog gehoor bij de gemeente.

Maar luister nu zelf naar de naamgeving van onze eigen Houtse Kluppels of probeer de naam Mierlo-Hout in de tekst van het lijflied Houtse Kluppels in te passen. Het is niet te zingen en niet uit te spreken. We hoorden in een interview op TV Helmond Tieske Strik luid en duidelijk zeggen, ik woon op 't Hout. En zo gaat dat in vele voorbeelden op.
Maar waarom komen wij er dan nu toch op terug kunt u zich afvragen. Wel we voelen ons uitgedaagd door Helmonds eerste burger, die tijdens de receptie van de Houtse Kluppels de uitspraak deed dat de bordjes toch wel erg klein waren uitgevallen. En dat hij zou bezien of die niet wat groter konden. Met twee wethouders aan zijn zijde dacht de burgervader een meerderheid hiervoor te hebben. Wethouder van den Heuvel was er niet bij en wethouder Bethelehem was herstellende van een ongeval. De bordjes met de deftige naam Mierlo-Hout zijn inderdaad verschrikkelijk klein en een plaatsnaamaanduiding onwaardig. Wij vinden zelfs dat 't Hout in naam en in formaat geweld is aangedaan. Neen, zelfs door de gemeente van de kaart geveegd en dus in 't pak gedaan. We namen de maatstok erbij en moesten vaststellen dat in de oppervlakte van één voormalig bord 't Hout bijna 10 kleine bordjes Mierlo-Hout in gaan. Anders gezegd er is dus nog maar tien procent van 't Hout over.
Maar er is nog veel meer verwarring. Kom je over de snelweg vanaf Eindhoven richting Helmond dan wijzen meer dan menshoge ANWB borden naar 't Hout. Het moet wel zo zijn dat de bezoeker een heuse zoeker wordt als hij dan weer een bordje (mocht hij het zien) Mierlo-Hout tegenkomt. Dus nog meer werk aan de winkel en geldverspilling om duidelijkheid te scheppen in een wirwar van borden en bordjes in een mooie wijk die al in 1292 't Hout genaamd werd. We moeten hier geen Stippentse toestanden krijgen. Plaatsnaambordjes moeten ook in het Brabants oppert Jos Swanenberg, streektaalcoördinator van de provincie in het Eindhovens Dagblad van 24 december 2005. Hij zegt dat het een prachtige manier is om te laten zien dat de gemeenschap haar eigen taal en identiteit belangrijk vindt.