CARNAVAL... 'T WAS MAL!

Klik hier voor de fotogalerij met meer foto's...

Als u dit leest zijn waarschijnlijk uw carnavalskleren en attributen weer opgeborgen en hebt u uw masker al weer een aantal dagen afgezet. U vierde uitbundig carnaval, of genoot er van door dit volksfeest vanaf de zijlijn waar te nemen en te genieten. Maar het kan ook best zo zijn dat het u helemaal niets doet of dat u om andere redenen niet in staat was of wilde zijn om carnaval te beleven.

Carnaval viel dit jaar zeldzaam vroeg. De kerstdagen en jaarwisseling zijn net achter de rug als de carnavalsactiviteiten zich al aandienen. Er waren dan ook slechts enkele weken voorhanden om alle activiteiten te kunnen organiseren. En toch is het allemaal weer voortreffelijk verlopen. En hoewel wij dat niet helemaal kunnen overzien –het is carnavalsmaandag als wij dit constateren- hebben wij een goed gevoel bij weer een fantastisch carnavalsjaar.

Optocht.
Op zaterdag liepen wij eerst met onze camera tussen de optocht om de sfeer te proeven. Vervolgens zagen wij de optocht helemaal voorbij trekken. Wij hadden een uitstekende positie op etagehoogte aan de Hoofdstraat. Bedankt familie Trgovcic dat wij plaats mochten nemen op het balkon. En wat wij daar zagen was niet alleen een fantastische optocht, maar ook een uitbundig publiek dat massaal toegestroomd was. Een optocht die er zijn mocht met 31 deelnemers, haar geweldige verzorging en maar vooral ook spitsvondige en humoristische uitbeelding.

Klik hier voor de fotogalerij met meer foto's...

Carnavalsmis.
De intussen traditionele carnavalsmis werd ook dit jaar weer druk bezocht. Stijlvol en passend binnen de kerk, maar met de bekende relativerende knipoog ook zeker een onderdeel uit het carnavalsprogramma dat niet meer weg te denken is.

Foto Tom Pennings

Pastoor van de Laar die 'de toon aangeeft' in het (ont)spannende deel, zijn buut met boodschap, had het zich dit jaar zeker niet gemakkelijk gemaakt. Hij had al geruime tijd geleden aangekondigd als rapper zijn boodschap te brengen. En hoewel hem dat voortreffelijk afging gaf hij aan toch nog even een aantal repetities te hebben gedaan. Dit om de juiste beat te vinden waarmee professionals rappen. En natuurlijk zou je bijna zeggen, kwam de boodschap van pastoor van de Laar over. De aanstaande restauratie van de kerk, zijn eigen robijnen verjaar dit jaar. Maar ook een ode aan ons adres in verband met ons 40 jarig jubileum viel ons ten deel. En afsluitend met een rap-bedankje van de vorst en afsluitend nog enkele goede grappen was de viering ten einde. En met een glaasje wijn, in de even tot pastoraal café omgedoopte pastorie, sluit het kerkelijke carnaval met een askruisje op Aswoensdag.

    40 JAAR HOUTVONKEN

Deze week is de bijdrage van Henk van Eijk. Eén van de mensen van het éérste uur van Houtvonken in januari 1965. Hoewel de medewerkers ook in die tijd nagenoeg alle voorkomende werkzaamheden deden, vervulde hij ook een bestuursfunctie als secretaris en penningmeester. Zijn verhuizing in 1973 naar het Limburgse Panningen bracht na acht jaar een einde aan zijn werkzaamheden voor Houtvonken. Elders op deze pagina treft u de schrijver aan op een foto uit 1965.

Het initiatief.
In december 1964 opperde tijdens een vergadering, de kersverse benoemde pastoor A. van de Ven, terloops het idee om een blad op te richten. Bij enige aanwezigen viel die gedachten in goede aarde, zij waren al een tijd bezig een contactblad te gaan maken voor alle jeugdverenigingen van Mierlo-Hout. Men ontbeerde een stevige onderlinge samenwerking, vooral omdat zij veel dezelfde problemen hadden die gezamenlijk aangepast moesten worden. Maar het lukte niet, plannen genoeg, maar teveel beren op de weg. Teveel ideeën, te weinig werkers. De plannen stierven in schoonheid.
Maar men constateerde toen dat het geflopte plan en de opgooi van de pastoor redelijk parallel liepen. De uitbreiding tot alle inwoners en alle gemeenschappelijke activiteiten waren nieuwe en aantrekkelijke doelstellingen waarin men elkaar vond.
Deze opmerkingen werden gemaakt binnen gehoorafstand van de pastoor. Die reageerde onmiddellijk: 'Ja, dat dacht ik ook, als jullie nu direct beginnen, dan zal ik die en die ook erbij vragen en de scholen moeten ook meedoen'. Kortom het gehele uitgebreide netwerk van de actieve pastoor stond ter beschikking. Argumenten die tot vertraging konden leiden werden vakkundig van tafel geveegd. Binnen een week was er een 'constitutionele' vergadering van 10 personen die staande de vergadering besloten m.i.v. 1 januari 1965 een wekelijks wijkblad uit te gaan geven.

De bestaansredenen.
Mierlo-Hout was -en is nog- een vitale samenleving met een sterk verenigingsleven. Eind jaren vijftig ontstond de discussie of deze, als waardevol ervaren situatie, voldoende sterk zou blijken om ook in de toekomst overeind te blijven. De algemene maatschappelijke ontwikkelingen, zoals massacommunicaties, individualisering het wegzakken van gevestigde structuren werden als bedreigend ervaren.
Daarbij kwamen de specifieke 'Houtse' kwesties, zoals de schoksgewijze toename van de bevolking als gevolg van de uitvoering van grote woningbouwprojecten. Vooral de latente dreiging voor de annexatie door Helmond van Mierlo-Hout was voor velen een schrikbeeld. Men verwachtte daarvan alleen maar slechte ontwikkelingen van uitholling en ten slotte ondergang van de verenigingen, een sterke vermindering van de eigen invloed op de ontwikkelingen van Mierlo-Hout en dergelijke.
Hier moest tegenwicht gegeven worden, een eigen wijkblad zou mogelijk een middel worden om de vitaliteit en het eigen gezicht van Mierlo-Hout in stand te houden. of op zijn minst een respectabele plaats te geven in een veranderende samenleving.

De idealen en doelstellingen.
De 'Founding fathers en mothers'  startten vastberaden. Idealen zijn prachtig en zelfs charmant, maar zonder handen en voeten naïef. Om idealen te realiseren moeten er duidelijke, eenduidige concrete en houdbare doelstellingen zijn, die door alle betrokkenen worden onderschreven. Al werkende kregen de doelstellingen steeds meer vorm. Hoofddoelstelling is het uitgeven van een wekelijks blad van en voor de wijkbewoners. Een blad dat dienstbaar, betrouwbaar, bereikbaar en informatief moest zijn. Alle ingezonden kopie werd in principe ongewijzigd geplaatst. Het blad was geen opinieblad en is A-politiek. Dat is het credo, verder waren er natuurlijk uitvoerings- en werkafspraken.

De start en de eerste edities.
Begonnen werd met geleende kofferschrijfmachines, en een handbediende stencilmachine van de zusters. Het stencillen, het vouwen en nieten stond onder leiding van de zusters. De koeriersdienst werd georganiseerd door de broeders. Van het kerkbestuur werd 500 gulden geleend. Spoedig kreeg de redactie en de drukkerij onderdak in de Odulfusschool. Gespecialiseerde vrijwilligers, voor taken als tekenwerk, drukwerk etc. traden toe. Er werd een werkorganisatie opgezet en de juridische en financiële zaken werden ondergebracht in een stichting.
De inhoud en het uiterlijk namen toe in  kwantiteit. Dankzij de adverteerders konden de gratis verspreiding en verbeteringen/uitbreiding van hulpmiddelen betaald worden. De lening kon worden terugbetaald. Houtvonken werd en bleef zelfstandig.

De resultaten.
Houtvonken heeft met energie, durf en vooral met doorzettingsvermogen het realiseren van de doelstellingen ter hand genomen, en 40 jaar een perfect product afgeleverd. De vraag of Houtvonken bijgedragen heeft, en zo ja hoeveel, aan de ontwikkelingen van Mierlo-Hout, is moeilijk te beantwoorden. Het is onmogelijk om aan te geven hoe het er nu uit zou zien als in het verleden iets niet gebeurd zou zijn.
In elk geval is het zeker dat Houtvonken 40 jaar een vaste en gerespecteerde plaats in de wijk inneemt.
Dit door en vanuit een kwetsbare positie integer, bescheiden maar vasthoudend de doelstellingen in het oog houdende blijven werken en proberen iedere week een nog betere uitgave te maken dan die van vorige week.
Houtvonken heeft in elk geval bijgedragen aan het bouwen aan en in stand houden van een betrokken en collegiale samenwerking 't Hout. Dit alleen al door de vele, vele vrijwilligers die bij Houtvonken zeker betrokken (zijn) geweest. Als iedereen meegeteld wordt zijn dat er in 40 jaar honderden. Op zichzelf genomen is dit al een prestatie van formaat en is een voorbeeld van betrokkenheid en collegialiteit.

Tot slot.
Graag mijn felicitaties aan allen die op enige manier hebben bijgedragen aan 40 jaar Houtvonken. Allen hebben hun kwaliteiten van lichaam en geest belangeloos en vasthoudend ter beschikking gesteld. Het resultaat overtreft alles waar in 1964 zelfs niet aan gedacht durfde te worden. Ik denk met groot genoegen terug aan mijn Houtvonkentijd.

Henk van Eijk

    40 JAAR HOUTVONKEN

Initiatiefnemer en animator 25 jaar priester.
Op 18 mei 1965 was pastoor van de Ven 25 jaar priester. Hij is dan ruim een half jaar werkzaam in de parochie als pastoor. Als hij zijn jubileum viert zijn er intussen 20 nummers van Houtvonken uitgekomen Het is zondag 23 mei van dat jaar als hij dat zilveren priesterjubileum viert.

Op de foto (1965) v.l.n.r.:
Jos Broens (Voorzitter Houtvonken),
Henk van Eijk (Penningmeester Houtvonken),
Bart Nelissen (Secretaris Houtvonken),
Anneke Benders (Typiste Houtvonken) en
Pastoor van de Ven bij zijn 25-jarig jubileum.

Dat hij de harten van zijn parochianen snel voor zich had weten te winnen en dat mag blijken uit de ruim opgezette feestelijkheden en bijeengebracht cadeau. De sympathie voor zijn persoon werd nog eens duidelijk onderstreept tijdens de receptie. De belangstelling tijdens zowel de feestelijke eucharistieviering als bij de receptie was overweldigend.

Huisvesting en hulpmiddelen.
Het initiatief om een blad uit te gaan geven was dus ontstaan bij het toenmalige kerkbestuur onder aanvoering van de nog maar net geïnstalleerde pastoor van de Ven. Met een lening van de parochie van ƒ 950,00  (€ 431,00) en geleende apparatuur, zoals typemachines, konden de uitgave worden gemaakt. Het lager onderwijs in Mierlo-Hout werd toen gegeven door de broeders De La Salle en de zusters van Schijndel. Maar de zusters gaven toen ook al voortgezet onderwijs en hadden daarvoor aan de Hoofdstraat de huishoudschool. Het werk voor Houtvonken begon in het handenarbeidlokaal van de Odulfusschool bij de broeders. Met hun stencilmachine werden daar de Houtvonken gedraaid. Het personeel en leerlingen van de huishoudschool zorgden voor het vergaren, vouwen en nieten. Daarna namen de schoolleiding en de leerlingen van de Odulfusschool de bezorging op zich.
Aan het gastvrije onderkomen bij de broeders kwam in 1980 een einde. Mierlo-Hout breidde alsmaar uit en de school had de ruimtes in de Odulfusschool hard nodig om leerlingen te plaatsen. Maar het loyale schoolbestuur zorgde voor een ruimte in de voormalige kleuterschool 't Schrijverke aan de Meervalstraat. Maar door de integratie van het kleuter- en basisonderwijs werd Houtvonken na acht jaren genoodzaakt elders onderdak te zoeken. De school kwam leeg en werd overgedragen aan de gemeente die daar huizen ging bouwen. Tegen het najaar van 1988 verhuist Houtvonken naar een 'eigen' ruimte aan de Pastoor Elsenstraat 49. Daar wordt nu al weer bijna 17 jaar 150 m² ruimte gehuurd die uitstekend past voor de wekelijkse werkzaamheden.

Overvloed aan kopij.
De afgelopen weken hebt u het nog in Houtvonken kunnen lezen. Wegens overvloed aan kopij konden wij helaas deze week niet alles plaatsen. Wij streven er dan naar in een volgende uitgave alsnog de kopij op te nemen die moest blijven liggen. We kijken dan naar de actualiteit van de inhoud. Frappant is dat in nummer 3 van 30 januari 1965 een mededeling te vinden is dat er toen al overvloed aan kopij was. Dit hoewel het aantal pagina's toen van 8 naar 12 was gegaan. En nu maken we al wekenlang 40 pagina's per week.

Houtvonken voor niet-parochianen.
Uit Houtvonken van 15 februari 1965: 'Mensen die niet in onze wijk wonen maar misschien de parochiekerk van Mierlo-Hout bezoeken kunnen achter in de kerk een exemplaar van Houtvonken meenemen. Iedere week zal daar een aantal Houtvonken neer worden gelegd. De mensen die daar gebruik van willen maken worden verzocht voor ieder exemplaar een dubbeltje in de bus voor het plaatsengeld te doen.'
Nu 40 jaar later liggen er iedere week nog steeds een stapel Houtvonken achter in de kerk en daar wordt goed gebruik van gemaakt. Het dubbeltje vergoeding is al zeer lang niet meer gebruikelijk.

    UITSLAG CARNAVALSOPTOCHT 2005

    UITSLAG GEVEL-/STRAATVERSIERING 2005