ZEER GESLAAGD WEEKEND FANFARE UNITAS

Het is in 1993 geweest toen Fanfare Unitas voor het laatst een meerdaagse reis ondernam. Enkele leden vonden dat toch te lang geleden en besloten vorig jaar  om een nieuwe reis te organiseren. Het gevolg daarvan was dat afgelopen zaterdag 7 december om 7 uur 's ochtends twee bussen vertrokken naar Willingen, gelegen in Duitsland.

Omstreeks 12 uur kwamen de mensen aan bij het Stern-Sporthotel. Omdat men nog niet direct in de kamers kon was er de gelegenheid om het hotel, met name de bar, en de omgeving te verkennen. 's Middags werd het zwembad bezocht en vlogen de kegels in het rond op de bowling- en kegelbanen. Na de warme maaltijd werd er een fakkeltocht gelopen door het gehele gezelschap naar Gutshof Itterbach, een kleine 2 kilometer verderop. Het was een mooi gezicht om de grote groep door het donker, in een winterlandschap, over allerlei paden te zien slingeren.

Aangekomen in Itterbach kon er genoten worden van gluhwein of warme chocolademelk. De Bietenrooiers namen hun instrument ter hand en speelde enkele kerstnummers. Ook was dit de gelegenheid om Hans Verbakel te bedanken voor zijn vele jaren gastvrijheid in de Geseldonk. Nadat de groep terug was gelopen naar het hotel kon de avond voortgezet worden in de kelder van het hotel. Er bevonden zich daar ondermeer een café en een discotheek waar tot in de late uurtjes gefeest kon worden.

Na een korte nacht kon met de zondagochtend nog in en rond het hotel doorbrengen. Om 12 uur was het vertrek naar Winterberg. Daar zou de fanfare twee maal optreden op de jaarlijkse kerstmarkt. En wat was het koud! Bij een temperatuur van –6 ºC werd om 15.00 uur het podium beklommen door de muzikanten. De eerste instrumenten vertoonden al bevriezingsverschijnselen maar muziek werd er gemaakt. Met een enthousiast publiek, dat voor het merendeel uit Houtse supporters bestond, werd een vrolijke kerstsfeer gecreëerd. Na het tweede optreden welke plaatsvond in de schemer vielen er her en der instrumenten uit door bevriezing. Toch werd ook dit optreden tot een goed einde gebracht en konden om 18 uur de bussen weer huiswaarts. Aangekomen in 't Hout bleek het qua temperatuur hier iets beter te zijn. De leden en hun aanhang konden terugkijken op een zeer geslaagd weekend. Nu maar hopen dat de volgende reis niet weer 9 jaar op zicht laat wachten.

    WAT ONS OPVIEL

Oude foto's.
In Houtvonken nummer 43 van 25 oktober van dit jaar bedankten wij directeur Ton Hoogenhoff van basisschool het Baken voor een aantal aan ons beschikbaar gestelde 'oude' foto's van Mierlo-Hout. In dat zelfde artikel vertellen we ook over ons kostbare fotoarchief. Tenslotte doen we ook nog een oproep voor eventuele uitbreiding van ons archief met oude foto's waarvoor wij ons aanbevolen houden.

Toeval of niet, maar we vallen van verbazing van onze stoel als we op 28 november 2002 in de editie van het Eindhovens Dagblad lezen dat een compleet fotoarchief van en over Mierlo-Hout is overgedragen aan de heemkundekring in Mierlo. En natuurlijk kan en mag je nog van mening verschillen of het onderbrengen van dat archief in Mierlo de juiste plaats is. Immers Mierlo gaat samen verder als een gemeente met Geldrop en zal nog verder van 't Hout afgroeien. Je mag je zelfs de vraag stellen of de foto's niet op 't Hout hadden moeten blijven. En dat vroegen wij ons niet alleen af want er bereikte ons vele reacties van verontwaardigde Houtenaren. Bijkomende zaken die in dit kader niet onopgemerkt mogen blijven gaan over de eigendom van dat fotoarchief. De opmerking, of het verweer, dat iemand met zijn privé verzameling foto's kan doen wat hij wil, onderschrijven wij volledig. Maar was het betreffende foto archief wel helemaal een privé verzameling? Wij denken van niet. Immers binnen de parochie is geen enkele foto meer aanwezig uit vroeger tijden, tot het 100 jarig bestaan in 1984. Die foto's, waarvan er een ruim aantal in het boek '100 jaar St. Lucia  Mierlo-Hout 1884-1984' zijn opgenomen komen uit het parochieel archief. De schenker van de foto's was daar geruime tijd bestuurslid van en heeft de zich toegeëigende foto's nooit teruggegeven. Maar ook een aantal foto's in het boek dat uitgegeven werd door de Rabobank in 1984 en dat de titel draagt 'Een beeld van een kerkdorp Mierlo-Hout' komen uit het parochieel archief. De overdracht naar Mierlo is nog opvallender als kennis wordt genomen van de tekst in het voorwoord van dit boek. Daar valt te lezen 'de foto's zouden in mijn beheer blijven en later in eigendom overgaan naar de Rabobank'. In datzelfde voorwoord besluit de schenker... 'Het gaat immers over ons goede, oude Mierlo-Hout'. En daar is dan een kentering in gekomen als hij recent zegt dat hij na de annexatie van 1968 Mierlonaar gebleven is. Het laatste woord over deze verrassende, overgang en zelfstandig handelen zal nog niet gesproken zijn. Zeker als men daarbij twijfel kan en mag hebben over de eigendom van dat materiaal.