OPRECHT DANK

Dat mag gezegd worden, nee dat moet uit de grond van het hart gezegd worden, aan het adres van Thea Fransen en Willie van Stiphout. Want zij zijn twee van onze vrijwilligers die 25 jaar lang Houtvonkenwerk deden.

Trouwe mensen waarop je jaar in jaar uit bijna iedere week kunt rekenen en die daardoor aldus de continuïteit van het wijkblad waarborgen. Ieder mens met een normaal dienstverband werkt ongeveer 2000 uren per jaar. Los van de extra inspanningen waarbinnen iets van hen gevraagd werd, leert ons een klein rekensommetje dat zij in totaal, ieder aanzienlijk meer dan één jaar werkten aan en voor de gemeenschap Mierlo-Hout. Prestaties in het vrijwilligerswerk welke je steeds minder ziet in onze steeds meer zakelijke maatschappij. En daarvoor zijn wij onze beide collega's dan ook oprechte dank verschuldigd.

    TER LAND, TER ZEE EN IN DE LUCHT

Traditiegetrouw wordt er elk jaar een uitstapje georganiseerd voor de vrijwilligers, en hun aanhang, van dit wijkblad. Dit zorgt voor een stimulans zodat we nog beter in staat zijn ons vrijwilligerswerk goed te doen. Dit jaar viel deze dag op 1 juni. Een mooie, zomerse dag welke in het teken stond van 'ter land, ter zee en in de lucht' en in het teken van twee jubilarissen. Dit waren Thea Fransen en Willie van Stiphout die beiden hun 25 jarig jubileum vierden.

Om 9.00 uur werd er verzameld bij Houtvonken. Na een glaasje bubbels werd er in de bus gestapt en ving de reis aan richting Maastricht (ter land...). Aangekomen in Maastricht bleek men daar dezelfde problemen te hebben als Helmond; als je ergens moet zijn ligt alles open. Dat was ook de reden dat wij te laat aankwamen en daardoor onze rondvaartboot misten. Een oplossing werd gezocht en halverwege de tocht konden we toch nog op de boot (ter zee...). Na deze tocht werd er geluncht in Maastricht in een restaurant wat speciaal voor Houtvonken eenmalig op zaterdag zijn deuren had geopend. Na de lunch werd de reis voortgezet richting Maastricht-Aachen Airport. De eerste wilde verhalen deden de ronde bij de gedachte wat we op dit vliegveld gingen doen (...en in de lucht). Op het vliegveld aangekomen werd de bus verzegeld en kregen we een rondleiding over het gehele luchthaventerrein. Na deze rondleiding werd de terugreis ingezet naar 't Hout. Het was immers de hoogste tijd voor onze jubilarissen. Aangekomen bij restaurant De Steenoven verschenen er diverse familieleden ten tonele evenals pastoor van de Laar en wethouder C. Bethlehem. Deze laatste was in functie als loco-burgemeester en mocht namen de gemeente de beide jubilarissen verassen met de gemeentelijke vrijwilligerspenning voor al hun verdiensten bij onder meer de Houtvonken. De penning is overigens ook van houtse komaf. Hij is namelijk ontworpen door de houtse kunstenaar Jos Reniers.

De jubilarissen.
Thea Fransen, 'n rasechte houtse, was werkzaam bij Drukkerij Helmond toen ze door haar baas gewezen werd op Houtvonken. Dat resulteerde erin dat zij in 1977 bij Houtvonken is begonnen als typiste. In 1983 aanvaarde zij een functie binnen het bestuur en in augustus 1987 heeft zij de taak van secretaresse op zich genomen. Dat doet zij nu dus al bijna 15 jaar. Heel 't Hout weet haar daardoor inmiddels te vinden als het gaat om verloren en gevonden voorwerpen.

Voor Willie van Stiphout was Houtvonken in 1977 niet onbekend. Zijn zwager was hier namelijk werkzaam en deze vond Willie bereidt om te komen werken bij Houtvonken. Hij ging zich onder meer bezighouden met de opmaak en later ook met de donkere kamer. Alle Sinten, Pieten, paashazen, eieren en clowntjes welke u jaarlijks aantreft in de Houtvonken zijn afkomstig van Willie's hand. Tevens is Willie ook actief lid van de EHBO en vervult hij belangrijke functies binnen badmintonclub 't Schuttelke. Als dank voor hun inzet ontvingen zij uit handen van voorzitter Toon Kanters beiden de zilveren Houtvonkenspeld. Na al deze festiviteiten konden de medewerkers terugkijken op een geslaagde dat. Dat deze dag voor een enkeling te lang had geduurd bleek uit het feit dat hij de zool onder zijn schoen had uitgelopen.